Frjáls verslun - 01.10.2003, Qupperneq 49

Alvis Septe, fjármálastjóri CED, við fuglahúsin.
Valts Kurpnieks, framkvæmdstjóri Byko-Lat.
Janis Herbsts, framkvæmdastjóri CED.
Starfsmenn eru vandlega merktir BYKO.
eflaust á hraðferð upp listann. Veltan í íslenskum krónum í ár
er líklega nálægt 1.600 milljónum. í fyrra var hagnaðurinn um
2,5% af veltu.
Ekki er hægt að segja að yfirbyggingin sé mikil. A skrif-
stofunni í Rigu vinna sex starfsmenn. Þeir sjá um almenna
stjórnun og samskipti við flutningsaðila og höfnina. Skrif-
stofuaðstaðan er vel við vöxt og Valts lætur vel af þeim leigu-
kjörum sem hafi fengist. „Það er þægilegra að vera hérna en
1 miðbænum og við erum líka nær verksmiðjunum í Valmiera
°g Cesis.“
Hér hváir spyijandinn. „Verksmiðjunum?“ Það kemur í ljós
að Jón Helgi hefur ekki látið við það eitt sitja að byggja upp 25
hektara á gamla samyrkjubúinu. í september síðastliðnum
keypti hann verksmiðjuna CED í borginni Cesis. „Þú sérð
þetta allt betur á eftir,“ segir Valts og við röltum út í bíl.
Tengslin við timburframleiðendur Ferðin til Valmiera tekur
um klukkutíma og á leiðinni segir Valts meira frá rekstrinum
milli þess sem hann svarar í farsímann. Stærstur hluti fram-
leiðslunnar eða um 35% fer til Bretlands, um 30% til Islands og
nálægt 25% til Hollands. Mest af þvi sem eftir er er selt í Lett-
landi. „Samkeppnin á timburmarkaðinum er miklu meira í
innkaupum en sölunni. Þess vegna skiptir það öllu að hafa
góð tengsl við timburframleiðendur. Bykó er líka komið með
lítið innkaupafyrirtæki í Rússlandi til þess að sjá um
innkaup.“ Við sjáum lítið annað en skóg á leiðinni til
Valmiera. Þá sjaldan skógurinn hverfur sjáum við
ekki neitt fyrir þykkri þoku. Allt í einu kemur flutn-
mgabíll á móti okkur, hlaðinn timbri, merktur
Byko. „Við semjum við verktaka um flutningana.
Það er miklu hagstæðara. Þá þurfum við ekki að
hafa áhyggjur af viðhaldi og þvíumlíku. En þeir
vinna svo mikið fyrir okkur að þeir merkja bílana okkur.“ Við
eigum eftir að mæta fleiri slíkum bílum. Allt í einu komum við
að vegaskilti sem segir okkur að það séu tveir kílómetrar að
Byko-Lat. Síðasta spölinn fer Valts yfir það hverjir séu helstu
stjórnendur. Auk hans sjálfs séu það Karlis Birums fram-
leiðslustjóri og Agnija Dzelme ijármálastjóri (Agnija er ekki
viðlátin, en ég fæ að heyra það að hún sé eiginlega mikil-
vægasti starfmaðurinn og ekki fyrsti ijármálastjórinn sem fær
þá umsögn). Jón Helgi er formaður stjórnar og kemur á um
sex vikna fresti til skrafs og ráðagerða.
Viðast mikið af nýjum vélum Að þessu sögðu rennum við í
hlað og hittum Karlis framleiðslustjóra. Það er tveggja stiga
frost og heimamenn hafa orð á því að nú sé greinilega
kominn Islendingur í heimsókn, gangi um með fráhneppta
úlpu. Og við förum úr einu verksmiðjuhúsinu í annað og þeir
félagar skýra út það sem fyrir augu ber. Víðast er mikið af
vélum og þær flestar tiltölulega nýjar af nálinni. Þær eru
flestar frá Svíþjóð eða Þýskalandi og þess oftast getið að þetta
sé það besta sem völ er á.
Allt í einu rekst ég á svolítið sérstakt. Á vegg hanga
öryggisleiðbeiningar á íslensku og ensku. Um þær spinnst
umræða og gestgjafarnir segja mér að þær séu ættaðar frá
Eiríki Þorsteinsyni á Iðntæknistofnun. Þegar ég segi þeim frá
Það er ekki hægt annað en fyllast stolti yfir fram-
taki Jóns Helga í Lettlandi. Hann er ekki bara
búinn að byggja upp starfsemi með nálægt 600
starfsmönnum. Hann er með arðbæra starfsemi
og 600 ánægða starfsmenn. Og það er mikið afrek.
49