Morgunn - 01.06.1964, Qupperneq 28

22
MORGUNN
horfin nokkrum andartökum síðar. — Á eftir féll stjúpa
mín í væran svefn, og vaknaði alheil um morguninn. — Hún
sagði föður mínum þegar í stað frá næturheimsókninni og
Gógó systur minni, skömmu síðar. — Mér sagði hún frá
þessu í næsta sinn er ég brá mér austur — nákvæmlega
eins og ég greini ykkur frá því nú.
Faðir minn spurði héraðslækninn, næst er hann kom í
Vallanes, hvort hann gæti gefið nokkra læknisfræðilega
skýringu á þessum skyndilega bata á þessum þráláta sjúk-
dómi, og kvað læknirinn nei við því.
-----Sú spurning getur leitað á, af hverju amma mín hafi
dregið í næstum tvö ár að opinberast stjúpu minni: — Því
er til að svara, að ekki er víst, að tíminn sé sá sami fyrir
þeim, sem eru komnir yfir á næsta svið tilverunnar, og hann
er fyrir okkur. — Eitt er vist, að framliðnir menn hafa þrá-
sinnis reynzt færir um að segja þeim, sem hérna búa, fyrir
um ókomna atburði — höpp og slys — sjúkdóma og dauða.
— Vera má, að amma mín hafi vitað um sjúkdóminn, sem
var að búa um sig í stjúpu minni, og kosið að birtast, þegar
hann hefði brotizt út — og gera þá tvennt í einu: uppfylla
ósk stjúpu minnar um vitneskjuna um framhaldslífið, og
gjalda henni um leið launin fyrir alla hjálpina í gallsteina-
köstunum. — Víst er um það, að stjúpa mín hefði trauðlega
getað hlotið vitneskjuna, sem hún hafði beðið um, með
áhrifaríkara hætti en þeim, sem amma mín lét henni í té. —
Enda sagði stjúpa mín, að ekkert gæti framar raskað trú
sinni á framhaldslífið — og áframhaldandi samband við þá,
sem okkur væru kærir hérna megin.
-----Þessi fyrirbæri, sem ég hef nú innt ykkur frá, eru
ekki úr flokki þeirra óvenjulegu. Mér þykir trúlegt, að flest
ykkar hafi haft sannar fregnir af svipuðum fyrirbærum —
stundum frá vörum náinna vina og ættingja — ef til vill
sjálf verið þátttakendur. — Það er, eins og ég drap á fyrr,
svona vitranir, og oft lækningar í sambandi við þær, sem
hafa i rás aldanna verið ein af sterkustu stoðunum undir
trúna á framhaldslífið. — Þegar við íhugum, hve mikið ligg-