Morgunn - 01.06.1964, Síða 66

60
MORGUNN
Þórarinsstöðum. Þennan dag var kalsaveður og gekk á með
svo miklum regndembum, að við urðum að leita skjóls í fjár-
húsunum á meðan verstu hryðjurnar stóðu yfir. Við höfð-
um dvalið litla stund í fjárhúsunum, er Magnús lítur út um
dyrnar og segir:
,,Ekki kemur Oddur enn“.
Ég vissi, að hann mundi eiga við Odd bónda Sigfússon í
Austdal, en sá bær er ekki langt frá, og þar hafði Magnús
verið á fóstri um tíma áður en hann kom að Þórarinsstöðum.
„Áttu von á Oddi hingað í þessu veðri?“ spyr ég.
,,Já, ég sá hann áðan, og þá var hann nærri kominn að
Pyttagilinu og stefndi hingað“.
Pyttagilið er í túninu á milli bæjarins og f járhússins, sem
við vorum í. Við fórum því þegar út til þess að svipast um
eftir Oddi, en hann sást hvergi.
„Þér hefur laglega missýnzt í þetta skipti“, sagði ég.
„Nei“, svarar Magnús. „Égsá hann mjög greinilega. Hann
var í móröndóttu fötunum og með svarta hattinn, sokkana
gyrta utan yfir buxurnar. Hann var með staf í hendi og
dökka trefilinn, með ijósu röndunum, um hálsinn. Ég ætti
nú líklega að þekkja hann Odd á ekki lengra færi“.
„Jæja, þá hlýtur hann að hafa snúið við og farið inn í
bæinn“, segi ég.
Litlu seinna vorum við kallaðir heim til hádegisverðar.
Kom þá í ljós, að enginn á bænum hafði orðið var við Odd.
Sagði Sigurður fóstri minn, að ekki kæmi til neinna mála,
að Oddur hefði farið þar um hlaðið, án þess að gera vart
við sig. Enda reyndist það svo, að Oddur hafði verið heima í
Austdal þann dag allan.
Um kvöldið kom kona frá Hátúni, smábýli innan við Þór-
arinsstaði. Var erindi hennar að biðja um, að maður yrði
sendur eftir Oddi í Austdal til þess að líta á kú, sem veikzt
hafði skyndilega, en Oddur var búfræðingur og laginn mjög
við allar skepnur. Varð það úr, að Magnús valdist til farar-
innar. Einkennilegt þótti mér, að Oddur var að öllu nákvæm-
lega eins klæddur og Magnús hafði lýst fyrr um daginn.