Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Side 47

Morgunn - 01.12.1970, Side 47
MORGUNN 125 Annað atvik beit sig fast í barnshuga minn. Og enda þott það sé ómerkilegra en margt annað, þá hef ég ekki getað gleymt því. Mamma átti yndislegan kanarífugl. Henni þótti afar vænt um hann og raunar okkur öllum. Hann var svo gæf- ur, að við lofuðum honum að flögra um eins og hann vildi. Oft sat hann á hendinni á mömmu eða þá á öxlinni og söng þá fullum hálsi. Kvöld eitt var fuglinn horfinn og búrið autt. Við leituðum og leituðum, en fundum hann ekki, og mamma var mjög döpur. Pabbi var ekki heima þetta kvöld, og ég naut góðs af þvi og fékk að sofa hjá mömmu. Klukkan fjögur um nóttina vakna ég við það, að mamma er að læðast fram úr rúminu. Hún gengur rakleitt að fótagaflinum, lyftir upp sængurtjald- inu og dregur þar fram vesalings fuglinn dauðan. Ég stökk fram úr rúminu, greip í mömmu og sagði i dauðans ofboði: „Hvernig fórstu að finna hann, mamma? Hvernig vissir þú, að hann væri þarna? Ekki vissir þii það í gærkveldi“. Hún strauk mjúklega aumingja gula söngfuglinn sinn. Og svo sagði hún: „Ég sá það allt áðan, hvcrnig það var. Og svo fór ég á fætur til þess að taka fuglinn og ganga frá honum. Það var óhræsis kötturinn. Hann drap fuglinn og faldi liann hérna á bak við tjaldið, þegar hann heyrði, að við værum að koma. Mér þótti verst, að ég vakti þig, blessunin. En farðu nú upp i aftur og reyndu að sofna“. Svo breiddi hún ofan á mig, vafði fuglinn í bómull og lét hann ofan i litlar öskjur. Smátt og smátt fór mér að skiljast, að mamma var gædd þeim hæfileika að „sjá“ sitt af hverju, án þess þó að gera sér grein fyrir þvi, að þetta væri neitt merkilegt, né heldur gerði hún neitt til ])ess að þroska þennan hæfileika. Hún var mjög Irúuð kona og ég held, að fáir þurfandi hafi farið frá henni án þess að hafa fengið mat, einhverja þarflega spjör, peninga eða þetta allt í senn. Hún hvatti mig til þess að koma á fót smá- utsölu á ýmsu dóti heima hjá okkur og verja ágóðanum til styrktar fátækum börnum. Hún lét mig hjálpa til að skreyta kirkjuna fyrir jólin, en þá kirkju sóttum við á hverjum sunnu-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.