Morgunn - 01.01.1978, Qupperneq 70

68
MORGUNN
margir minnast með hlýju sökum lækninga á ýmsum kvillum
og sumum töldum vonlausum af lærðum læknum.
Skömmu eftir að sögumaður hafði leitað til Ragnhildar
birtust honum heima hjá honum tveir menn. Hann taldi sig
þá hafa verið glaðvakandi. Voru þeir klæddir læknasloppum,
en voru mjög ólíkir að útliti. Sögumaður kvaðst hafa skynjað
að annar þeirra væri Breti, eða nánara tiltekið Skoti, en hinn
taldi hann vera austurlandamann, sennilega Indverja. Skotinn
hafði aðallega orð fyrir þeim, en þeir rannsökuðu líkama hans
þó báðir. Að því loknu hvarf Indverjinn en Skotinn varð eftir
og rabbaði við sögumann.
Undarlegt
ferðalag.
Kvaðst hann nú vilja bjóða honum í ferðalag
með sér. Sögumaður tók því vel, og hrátt voru
þeir komnir út á götu. Fór sögumaður þá að
hugsa um það, hvað náhúarnir segðu, ef þeir sæu hann þarna
úti á ,götu með ókunnugum manni um hánótt. En Skotinn
benti honum þá á undarlegt farartæki, að nokkru sjálflýsandi,
sem þarna var komið. Voru í því tvö sæti og benti Skotinn
honum að setjast í arinað, en settist svo sjálfur i hitt. Þótti
sögumanni þeir brátt takast á loft og halda í suðaustur. Svifu
þeir hratt skýjum ofar, en að lokum fór land að sjást fyrir
neðan, og þóttist sögumaður vita, að þeir væru komnir lil
Skotlands. Lenti þetta farartæki á grasflöt fyrir framan gaml-
an kastala.
Þá mælti Skotinn við hann: „Eg ætla nú að leyfa þér að
skoða fólkið dálitið sem hér er um þessar mundir i kastalanum.
Ég vil segja þér það, að þú sjálfur verður því ósýnilegur, svo
þú munt ekki trufla það við athugun þína. Og jafnframt
muntu finna til þess hæfileika að geta skynjað réttar hugs-
anir þess.“
k Fóru þeir nú inn í kastalann og var þar fyrir
samkvæmi mikið, um 200 manns, allir veizlu-
klæddir og konurnar skarti búnar, en þetta virtist allt vera
nútimafólk. Leizt sögumanni illa á hugsanir þess, sem voru