Morgunn - 01.01.1978, Síða 71

RITSTJÓRARABB
69
haldnar miklu neikvæði, mátti þar glögglega skynja öfund,
hatur, illsku og hvers konar óþverra. Skotinn benti honum nú
a einn mann, sem var nýkominn inn í salinn. Skildi sögu-
maður að þetta var gestgjafinn, þótt honum væri ekki alveg
fvllilega ljóst, hvort hann ætti kastalann. En þessi maður var
illa' á sig kominn andlega, þvi hann hafði verið að spila pen-
■ngaspil alla nóttina og glatað flestu því sem hann átti. Þessi
niaður hélt nú út úr kastalanum og gekk að útihúsi einu, sem
reyndist vera hesthús. Þar inni voru hestar tveir hvítir við
stall, afar fagrar skepnur og virtist sögumanni þeir vera arab-
iskir gæðingar. Hestasveinn var þar við gæslu þeirra, en hús-
bóndinn sagði honum að bregða sér frá, hann mundi sjálfur
dvelja um stund hjá hestum sínum. Sveinninn fór út. Þá dró
húsbóndinn skammbyssu úr vasa sínum og virti hana fyrir sér.
r,. . Þa sagði Skotmn: „Taktu nu eftir þessum
Þlæpurinn sem TT . 1
* . T manm. Hann er tullur oi*væntmgar og ætlar
torðast sltyldi. , „ . . . , ■ .
nu ao tremja þann glæpmn, sem emna alvar-
iegastur er allra glæpa: að fremja sjálfsmorð. Nú ætla ég að
reyna að hafa áhrif á hann og fá hann til þess að breyta þess-
an ákvörðun sinni.“ Síðan gekk Skotinn til mannsins, sem
augsýnilega sá hann ekki. Hann lét vel að manninum, bless-
aði hann og kraup að lokum á kné hjá honum og bað fyrir
honum. Brátt virtist bænin fara að virka, því maðurinn virt-
]st heldur bjartari yfirlitum og lagði nú byssuna frá sér. Þá
gokk Skotinn aftur til síns íslenzka lærisveins og sagði við
hann: „Þú sérð að hann er hættur við hið skuggalega áform
sitt. Þetta sýni ég þér ti'l þess að gera þér grein fyrir mætti
bænarinnar." Fékk þetta mjög á sögumann og man hann ekki
hvernig hann komst heim aftur. En hann varð aftur var við
s]alfan sig i herbergi sínu.
Meira en aldarfjórðungur er liðinn síðan þetta henti hann
°g hefur hann engum sagt frá þessu nema einum kunningja
smum, en hann ráðlagði honum að segja mér söguna og end-
ursegi ég hana nú tveim klukkustundum eftir að hann sagði
mér hana í dag (7. maí, 1978).