Morgunn - 01.01.1978, Side 80

78
MORGUNTí
sjó hafði barninu verið bannað að ráfa niður í fjöru eitt sins
liðs.
Engu að síður gerist það þann 21. mars s.l. að bamið
kemur gangandi neðan frá sjó og sækir eldri bróður sinn og
leiðir hann með sér niður í fjöruna. Þar sér drengurinn manns-
lík rekið og heldur illa leikið. Reyndist það vera ungi maður-
inn frá Akranesi, .Tón Valur Magnússon, sem svo mjög liafði
verið leitað. Þótti leitarmönnum þetta kyndugt því þeir höfðu
leitað allar fjörur og þá ekki síður fjöruna undan Rauðanesi.
En af barninu er það að segja, að það hefur sofið vært alla
tíð síðan. Hvað skyldi það hafa dreymt?
Austara-Sandi, N.-Þing. 10. 2. 1978.
Sæll Ævar.
Kærar þakkir fyrir þitt góða leikrit. Siðasta eintak af Morgni
er mér mjög kært og hef ég lesið margt af því aftur og aftur.
Sérstaklega þó greinarnar um Hafstein. Ég varð fyrir því i
sumar, eftir að hafa heyrt frétt um hörmulegt slys, er gömul
leiksystir mín og nágranni drukknaði ásamt unnusta sínum
í Elliðavatni, að mér varð strax hugsað til móður hennar, sem
ég vissi að mundi þrá að fá fund hjá Hafsteini. En sem ég
hugsa þetta, en það var í júní, er eins og hvíslað að mér:
„Hafsteinn verður ekki mikið lengur á jörðu hér.“ Þetta fannst
mér skrýtið og hugsaði mikið um það. En var þó hætt því,
þegar ég í ágúst heyri að Hafsteinn sé farinn, brá mér en
var ekki hissa.
Ég hef einu sinni áður fundið feigð manns á mér, en það
var einu sinni 1976, er ég var að koma úr lyftu á sjúkrahúsi
að ég sá mann (Gunnar Hannesson ljósmyndara) sitja við
borð og lesa í blaði. Ég vissi ekkert um hann nema hvað
hann hét vegna þess hve hann var þekktur. Nema að um leið
og ég geng fram hjá honum og út er hvíslað að mér: „Þessi
maður fer ekki lifandi héðan út.“ Fáum dögum seinna las