Morgunn - 01.12.1979, Side 12

90
MORGUNN
og bókmenntum allra alda. En þrátt fyrir þetta hefur staðið
á vísindalegum rannsóknum. Fyrir meira en hálfri öld lýstu
Iveir brautryðjendur sálarrannsókna sýnum við banabeði, en
það voru þeir Frederich Myers, nefnkunnur breskur færðimað-
ur í klassískum bókmenntum, og heimspekingurinn James H.
Hyslop við Columbiaháskólann i Bandarikjunum. En þeir
gerðu ekki sérstakar rannsóknir á þessum sérstöku fyrirbærum,
sem þess vegna voru ókunn meðal vísindamanna yfirleitt,
þangað til undarlegir hlutir tóku að gerast á heimili Sir Willi-
ams Barretts, eðlisfræðiprófessors við Royal College of Science
í Dyflinni.
Eiginkona Sir Williams var læknir og sérfræðingur í upp-
skurðum í sambandi við fæðingar. Nóttina þann 12. janúar
1924 kom hún þjótandi heim lil sín af sjúkrahúsinu í mikilli
spennu til þess að segja manni sinum frá tilfelli sem snart
starf hennar. Lafði Barrett hafði verið kvödd til þess að taka
á móti barni Dorisar nokkurrar (eftirnafni var leynt í skýrsl-
unni); og þó barnið fæddist fullfrískt, var Doris að dauða
komin. Lafði Barrett lýsti þessu með eftirfarandi orðum:
„Allt í einu leit hún áköf í átt til viss hluta herbergisins og
geislandi bros færðist yfir alla ásjónu hennar: „Yndislegt",
sagði hún. „Ö, yndislegt, dásamlegt“. Eg spurði hana: „Hvað
er yndislegt?“ „Það sem ég sé“, svaraði hún lágri, ákafri röddu.
„Hvað sérðu?“ „Yndislega birtu -— dásamlegar verur“. Það er
erfitt að lýsa þeirri sterku tilfinningu raunveruleiks, sem kom
fram við það hve gagntekin hún var af sýn sinni. „Já, en þetta
er pabbi! Ó, það gleður hann svo mikið að ég skuli vera að
koma. Hann er svo undur glaður. Þetta væri með öllu full-
komið er W (eiginmaður hennar) kæmi bara lika“.
Henni var nú fært barnið, svo hún gæti virt það fyrir sér.
„Finnst þér ég ætti að vera kyr vegna barnsins?“ sagði hún þá.
Siðan virtist hún snúa sér aftur að sýn sinni og sagði: „Ég get
ekki — get ekki verið kyr hérna. Ef þú gætir séð það sem ég
sé, þá myndirðu vita, að ég get ekki verið hér kyr“.
Það var bersýnilegt að þessi unga kona „sá“ eitthvað sem
var henni svo raunverulegt, svo fullnægjandi og svo mikils