Morgunn - 01.12.1979, Blaðsíða 85

RADDIR LESENDA
163
er svo óvenjuleg og fögur, að Morgunn birtir hana með á-
nægju og óskar Guðmundi allrar guðs blessunar i nútíð og
framtíð um leið og honum er þakkað fyrir bréfið.
Til tímaritsins Morguns.
Kæri hr. Ævar R. Kvaran.
Mig langar til að segja frá eigin reynslu af huglækning-
um sem ég varð fyrir núna nýlega.
Siðast i ágústmánuði þurfti ég að leggjast inn á Landa-
kotsspitala í Reykjavík, vegna skurðaðgerðar við skjald-
kirtli. Vinkona mín frá því í bamæsku á Siglufirði spurði
mig, hvort ég vildi að hún talaði við huglækni, sem stund-
aði lækningar úr fjarlægð, hún meinti, að ég þyrfti ekki að
fara til hans. Hún kallaði það fjarlægðarlækningu. Ég játti
því undireins, því mér finnst sama hvaðan gott kemur. Hún
sagði mér, að maður þessi væri í stjórn Sálarrannsóknafé-
lagsins í Reykjavík.
Aðgerðin fór fram kl. 10:00 um morgun og var búin kl.
12:00. Þegar ég rumskaði eftir svæfinguna fannst mér stofan,
sem ég lá í vera eins og böðuð í sólskini og loftið vera eins
og geislavirkt. Ég fann ekki fyrir því, að ég hafði verið ný-
uppskorinn. Þar sem ég lá í sjúkrarúminu glaðvakandi var
sem mér birtist sýn og sé að maður stendur við rúmgaflinn
og fannst mér það vera læknir. Hann var hávaxinn og svip-
mikill. Gaf hann mér bendingu um að gera augnæfingar,
sem ég kannaðist við úr yogaæfingum. Móðir mín sat í stól
við rúmið. En mér fannst einhver maður sitja gengt rúm-
inu, sem ég beindi athygli minni að og talaði ég stöðugt til
hans eitthvað, sem ég vissi ekki hvað var, en hann eins og
lét mig tala stöðugt.
Þegar ég rankaði við mér varð ég undrandi yfir þvi, að
þar var enginn stóll og enginn maður. Maður sá, sem ég sá
sitja á stólnum var ekki sá sami, sem hafði staðið við rúm-