Morgunn - 01.12.1979, Blaðsíða 63

„HALDIÐ ÞIÐ AÐ FRAMLIÐNIR HLÆI EKKI . . . “ 141
Jæja, Jiað er bara svona. Ég verð allur ein eyru. Kannski
einhverjir horfnir forfeður mínir að norðan bregði sér í borg-
ina og heilsi upp á aumingjann mig? Ég vildi líka gjarnan
fá að leggja inn pöntun hjá miðlinum að galdra fram ásjónu
valinna stórmenna. Það væri nú ekki ónýtt að hitta Sölva
Helgason eða Jónas frá Hriflu. Maó gamli væri líka vel þeg-
inn gestur — og Stalin líka. „Hann er svo kvennabósalegur,
hann Stalin,“ sagði mamma einhvern tíma. Já, sá gamli kæmi
örugglega fyrir á miðilsfundi.
Rannsökuð í Leeds.
Ég fékk engan frið við vangaveltumar. Nú var frú Nixon
mætt upp á sviðið til Ævars og þau vom að skýra út skugga-
myndir sem varpað var þar á vegg. Myndirnar tóku vísinda-
menn í háskólanum í Leeds af frú Nixon við andlitaskiptin
sín. Myndirnar sýndu vissulega furðulega liluti. Miðillinn
hampaði pappírnum frá vísindamönnunum og sérfræðing-
um Kodak-verksmiðjanna. Þar var staðfest að það sem á
filmunum væri sta'ðist. Vísindin gátu ekki skýrt það að á
einni myndinni var frú Nixon t. d. með tvö ólík andlit. Ann-
að var að koma, hitt að fara. Og á annarri myndinni sást hún
alls ekki, þrátt fyrir að hún hefði verið á sínum stað i mynda-
tökunni. „Andarnir sáu til þess með einhverjum hætti að hún
sást ekki á mynd,“ sagði Ævar R. Kvaran.
Rödd frá 17. öld.
Tíminn leið, klukkan var orðin rúmlega hálftíu. Miðill-
inn klæddist svörtu og settist við borð á sviðinu með lampa
fyrir framan sig. Eftir skamma stund var hann kominn i
„trans“ sem líktist djúpum svefni. Skyndilega heyrðist í
allt annarri rödd, mun dýpri og karlmannlegri, frá miðlin-
um. Og mikill munur var á framburði og blæ enskunnar
sem nýja röddin talaði. Röddin kvaðst heita Paul, vera 17.
aldar karlmaður og aðstoðarmaður miðilsins. Paul talaði
lengi við okkur, skýrði það sem fram átti að fara og hvatti