Morgunn - 01.12.1979, Qupperneq 17

UM DAUÐANN
95
Stevenson skrifaði allt niður, sem foreldrarnir liéldu fram,
og reyndi eftir bestu getu að greina það frá því sem drengur-
inn sjálfur hafði raunverulega sagt. Og svo fóru þeir Stevenson
og fimm ára snáðinn saman til Khrilbyþorps handan við fjöllin.
Það var afar lítið samband milli þessara þorpa, og þegar
Stevenson kom þangað komst hann að raun mn að Mahmoud
Bouhamzy bjó þarna virkilega, en hann var bara bráðlifandi!
Hins vegar var honum einnig sagt frá því að maður með þessu
nafni hefði virkilega dáið á þann hátt sem drengurinn lýsti,
og að besti vinur þess manns væri frændi hans, Ibrahim Bou-
hamzy, sem hefði tekið lát frænda síns mjög nærri sér, en
síðar dáið sjálfur úr berklum. Ibrahim hafði aldrei kvænst
en átt hjákonu, Jamile að nafni, og var hann nágranni manns-
ins, sem Imad litli hafði kannast við í Kornayel.
Stevenson rannsakaði nú húsið sem Ibrahim hafði búið í og
svo lítinn gulan bíl, tvær skemmur, sem notaðar voru sem
bílskúrar, og óvenjulegan olíulampa.
Minnisblöð Stevensons sýna, að Imad hafði ekki beinlínis
sagt að hann hafi farist i bilslysi, heldur einungis að hann
myndi glögglega eftir því. Hann hafði talað með hrifningu
um Jamile og næstum likt henni við móður sína. En liann
hafði aldrei haldið þvi fram að hann hefði kvænst henni.
Þær ályktunarvillur, sem fram komu hjá foreldrum Imads,
benda raunar einmitt á heiðarleik þeirra, og gera það ákaflega
ósennilegt að hjónin hafi byggt upp alla söguna í blekkingar-
skyni, eða að þau hafi óafvitandi verið sú upplýsingalind sem
Imad hafi fengið þessar upplýsingar úr um Khrilbyþorpið.
Þegar allra staðreynda er gætt í þessu máli, þá er niðurstað-
an þessi: Það er ljóst, að það er samræmi milli minninga Imads
litla og lífsreynslu Ibrahims, sem ekki er hægt að útskýra sem
tilviljun, svik eða venjulegt minni.
I samskiptum fólks skapast oft mjög áberandi vinátta eða
andúð, sem ekki virðist hægt að gera grein fyrir með neinum
sálfræðilegum útskýringum. Þótt nú á dögum sé vafalaust
hent gys að skáldsagnahöfundum, sem lýsa í verkum sínum
ást við fyrstu sýn, þá er lítill vafi á því, að slíkt kemur iðulega