Morgunn - 01.12.1979, Blaðsíða 57

MYNDIR GERÐAR í MIÐII.SÁSTANDI
135
Luiz Gasparetto situr við borð í miðjum sal en kona situr
við sama borð honum til trausts og halds, og er það móðir hans.
Stafli af þykkum teikniörkum, 55x75 cm í ummál, liggur á
borði við hlið hans ásamt olíu- og acryllitatúpum í öllum regn-
bogans litum.
Stundin er að hefjast.
Það er kolniðadimmt í salnum — en nú er kveikt á tveimur
litlum, rauðum ljósaperum í um það bil 4ra metra fjarlægð
frá borði Gasparettos.
Ég veiti þvi athygli, að aldeilis ómögulegt er að greina einn
lit frá öðrum í þessari daufu birtu.
Luiz Gasparetto er byrjaður.
Hann hallar höfði til hliðar •— hallar liöfði síðan fram og
leggur hægri hönd yfir litakassana, án þess að horfa á hvað
hann er að gera. Hann opnar hverja litatúpuna eftir aðra til
að hafa þær tilbúnar þegar grípa skal til þeirra. Með lokuð
augun ræðst hann gegn teikniörkinni með hægi'i hendinni og
af slíkum krafti að við liggur að blaðið fari af stað, en móðir
hans gætir þess vel að allt sé í skorðum.
Ekki eru liðnar nema fjórar mínútur þegar fyrsta myndin
er fullgerð, eftir að hendur hans hafa flogið yfir teikniörkina
með þessum ofsahraða og síðan undirritar hann hana með
nafninu: Renoir.
Móðir hans er ekki fyrr búin að taka liina fullgerðu mynd
i burtu frá honum en Gasparetto þrífur nýja örk og byrjar
samstundis á henni og eins og áður, án þess að horfa á það,
sem hann er að mála.
I þetta skiptið voru það augu manns og sýndist mér hann
hafa staðsett þau neðst á andlitinu. í svipinn hélt ég að nú
hefði honum orðið á í messunni. En eftir því sem hendur hans
héldu áfram að fljúga með ofsahraða um teikniörkina eins og
hann væri boxari, sem er að ljúka við að afgreiða keppinaut
sinn, þá rennur það fljótlega upp fyrir mér, að hann er að
gera andlitsmyndina á hvolfi.
Þeir sem sáu urðu agndofa.
Hann byrjar á þriðju myndinni og þrifur til olíulitanna —