Morgunn - 01.06.1989, Síða 30

FYRSTI MIÐILL RAYMONDS
MORGUNN
leynilögreglumaður var ráðinn til þess að komast eftir því,
hvort frú Leonard hefði nokkrar njósnir í frammi. Dömurn-
ar bera afdráttarlaust vitni um heiðarleik miðilsins og stór-
merkilega hæfileika hennar. Pær sýna fram á það með ljósum
dæmum, hver fjarstæða það sé að ætla sér að skýra sumt af
því, sem fram kom, með fjarhrifun, og þær draga engar dulur
á það, að þær telja sig hafa komist í samband við framliðna
vinkonu sína, og að henni hafi ekki aðeins tekist að koma
með atriði úr lífi sínu, sem þær vissu, heldur og með atriði,
sem þeim var með öllu ókunnugt um.
Mér þykir ekki ósennilegt, að ýmsum þyki gaman að því
að fá einhverja frekari vitneskju um frú Leonard, þar sem
hún er áreiðanlega, í sinni röð, ein af merkilegustu konum
jarðarinnar. Því miður er magn þeirra sannana, sem komið
hefir hjá henni fyrir tilveru ósýnilegs heims og sambandi við
hann, lokað fyrir almenningi, að því undanteknu, sem prent-
að er í „Raymond“ og þessari nýju bók breska Sálarrann-
sóknafélagsins. Hitt er eign einstakra manna, sem fengið
hafa fundi hjá frúnni og flestir líta á þessar sannanir, að sögn,
sem helga dóma, er þeim komi ekki til hugar að fleygja út í
almenning. En ofurlítið hefir frúin látið uppi um reynslu
sína, og það verið prentað í enskum blöðum. Þaðan er það
tekið, sem hér fer á eftir.
Fyrstu kynni hennar af spíritismanum voru þau, er nú skal
greina:
Hún átti heima hjá móður sinni úti í sveit, fáar enskar
mílur frá borginni Birkenhead. Til þessarar borgar var hún
einu sinni send,þegar hún var nálægt 15 ára gömul, og átti að
fara þar í búðir. Þá sá hún lítið hús; utan á því var auglýs-
ingaspjald, og á því stóð: „Spíritistafundir haldnir hér“. Hún
hafði enga hugmynd um, við hvað væri átt með þessu, en það
settist fast í minninu. Tveim árum síðar sá hún samskonar
auglýsingu í öðrum bæ, og réð af að fara þangað næstkom-
andi sunnudagskvöld. Þær mæðgur voru vanar að fara
snemma að hátta, en hún gerði sér eitthvað til erindis út og
fór á fundinn. Þar var kvenmiðill uppi á palli og var að tala,
og henni fannst sú kona hafa kynlegt látbragð og tala bjag-
28