Morgunn - 01.06.1989, Qupperneq 62

HITT OG ANNAÐ
MORGUNN
um það, hverrar þjóðar maðurinn gæti verið, því að ég þóttist
vita, að hann væri af einhverjum útlendu fiskiskipunum, sem
stunduðu veiðar hér við land, og mundi þá í draumnum ekki
eftir fleiri þjóðum.
En maðurinn leit enn til mín með átanlega biðjandi
augnaráði, svo að mér fannst sjálfsagt að hjálpa honum.
Þegar ég vaknaði, var þetta ákaflega skýrt fyrir mér; ég
mundi svo vel eftir útliti mannsins, að ég var alveg viss um að
þekkja hann, ef hann yrði á vegi mínum.
Nú var það algengt, að útlendir botnvörpungar kæmu til
Keflavíkur með veika menn og skildu þá þar eftir. Oft höfðu
menn þessir lent hjá okkur, og ævinlega hafði mér verið illa
við það.
Þegar ég vaknaði þennan morgun, sagði ég manninum
mínum drauminn, og bætti því við, að þennan mann skyldi ég
ekkert hafa á móti að taka, mundi líklega taka hann, hvaða
veiki sem að honum gengi; sagði líka, að ég væri viss um, að
bráðlega mundi koma að því, að veikur maður yrði fluttur á
land en hann yrði hvorki enskur, þýskur eða frá Norður-
löndum.
Nokkrum dögum síðar, mig minnir 5 eða 6 dögum, fæ ég
boð frá lækninum, hvort ég vilji ekki taka Hollending, sem
hafi meitt sig og verið fluttur í land af bortnvörpungi; mað-
urinn minn var ekki heima, svo að mér hefði áreiðanlega þótt
vel takast til að geta svona umsvifalaust sagt nei. En þá datt
mér biðjandi augnaráðið í hug, svo að ég sagðist skyldi koma
og sjá hann.
Ég fór svo heim til læknisins og sá þá, að veiki Hollending-
urinn var sami maðurinn og ég hafði séð í draumnum; hann
var nákvæmlega eins, nema hvað mér hafði sýnst hann ung-
legri; eftir útliti að dæma hefði það getað munað 8-10 árum;
mér hafði virst hann um þrítugt.
Ég tók manninn tafarlaust. Pegar heim kom, settist hann á
sama stað í stofunni og ég hafði séð hann sitja í draumnum.
Ég gat auðvitað ekkert sagt við hann, og þegar maðurinn
minn kom heim, reyndi hann það sem hann kunni í málum;
en í fyrstu var það allt nokkurn veginn árangurslaust.
60