Sjómaðurinn - 01.12.1939, Qupperneq 19

SJÓMAÐURINN
13
livort öðru, börnin mín, allir verða að lialda fasl
og eins og við sjálfan sig bætti hann við:
„Það getur orðið nógu erfitt samt“. Og það
reyndist svo. En nú byrjar Ellen að syngja með
binni hreinu og skæru rödd sinni: „Héims um
ból, helg eru jól“, og jólagleðin grípur alla,
þarna úli i einverunni, milli jöklanna og snæv-
arins.---------
Það gat komið fyrir, að léttur suðaustan vind-
ur sópaði snjónum burtu í einu vetfangi, en
venjulega var jólaveðrið þannig, að snjónum
hlóð niður, frostið réði i almætti sínu, himininn
var á milli heiður og blár og stjörnurnar blik-
uðu, en norðurljósin dönsuðu glcðidansa yfir
himinhvolfið.
Hg man eftir þvi einu sinni í Julianehaab, að
jólaveðrið byrjaði með grenjandi gaddbyl á að-
fangadagsmorgun. Um kl. 1 kom djákninn til
mín og sagði: „Ef við eigum að geta farið í
kirkju i dag, þá verðum við að gera það slrax.“
>,Jæja,“ sagði ég, „við skulum þá senda boð úl
uin það strax.“ Hann lirópaði þá út um glugg-
ann: „Nalagiaritsingork“ — nú eigum við að
iara i kirkju. Boðið gekk i einni svipan inn i
hvert bús, börnin sungu það og fólkið tók und-
ir. Kirkjuklukkurnar liringdu og liálftíma síðar
var litla kirkjan full af fólki, glöðum Grænlend-
ingum, sem voru klæddir i marglit falleg græn-
lenzk föt. Þeir komu vaðandi snjóinn upp und-
ir liendur. Allir gengu i slóð þess, sem fyrstur
hafði lagt af stað.
Ég liafði flýlt mér svo mikið lil kirkjunnar,
að ég liafði gleymt skíðunum mínum, sem ég
var þó vanur að nota, þegar ég fór í eða úr kirkj-
nnni. Þegar guðsþjónustunni var lokið, varð ég
síðastur úr kirkjunni, og ég byrjaði að vaða
snjóinn upp liratta brekku, heim til mín, en all-
lr steinar og allar grindur lágu fyrir löngu djúpt
undir mjöllinni — og eftir skamma stund stóð
fastur og komst bvorki áfram né aftur á bak.
Mér var ómögulegt að lyfta fótunum nógu liátt
vegna hempunnar — og það liélt áfram að
snjóa. „Þetta gelur orðið bágborið jólakvöld,“
hugsaði ég, cn þá heyrði ég hrópað: „Halló“„
°g ég tók undir, og hjá mér stóð stór og sterk-
Ur> hrosandi Grænlendingur, Janese. „Mér datt
í hng, að það gæti orðið erfitt fyrir litla prest-
lnn,“ sagði hann, og svo tók hann undir bend-
llr niér og lyfti mér upp. Þegar því var lokið,
|°k hann undir hönd mér og leiddi mig alla leið
11111 á mitt eigið gólf — en þar biðu glöð lítil
hörn og konan — með jólagleðina og jólatréð.
E. Jespersen.
MÁLAFLUTNINGS-
SKRIFSTOFA
Austurstræti 7. Símar: 3602, 3202, 2002
Pétur Magnússon
Einar B. Guðmundsson
Guðlaugur Þorláksson
Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—5.
Heildverzlun
Þórodds E. Jónssonar
Reykjavík
Hafnarstræti I5
Sími 3036,
<_^'c.crcc/ccZ ætíð hæsta verði gegn staðgreiðslu:
uu
Ullartuskur
Gærur
Garnir
Húðir
Kálfskinn
Selskinn
Lambskinn
Æðardún
Hrosshár
Refaskinn
Rjúpur.