Sjómaðurinn - 01.12.1939, Side 20

14
S JÓMAÐURINN
Á sjónum í 47 ár.
í mörg ár á amerískum lúðuveið-
urum, sem gengu írá DýrafirðL
■f^ÓRÐUR SIGURÐSSON, BergstaSastræti 50
hér í bænum, verður 77 ára gamall í maí-
mánuði næstkomandi. Hann er enn ólrúlega
unglegur og það er einkennilegt live litinn svip
hann ber af æfistarfi sínu, sjómennskunni. Hann
er liðlegur á velli, næstum fingerður og enginn
skyldi ætla, að liann liafi eytt meirihluta æfi
sinnar á sjónum og við hin erfiðustu störf. Við
fyrslu sýn lítur hann út eins og uppgjafalæknir
utan af landi, eða gamall kaupmaður. En máliö
segir til sín. Um leið og liann mælir fyrstu setn-
inguna verður maður ekki lengur i vafa um,
livaða æfistarf þessi maður hefur liaft. Hann
talar ómengað sjómannamál. Þórður Sigurðsson
stundaði sjómennsku i 47 ár, þar af var liann
í 27 ár stýrimaður, og hann hefur rétt til að
sigla millilandaskipum, þó að liann hafi aldrei
tekið neitt próf eða gengið á sjómannaskóla.
Þetta leyfi féklc liann fyrir mörgum árum hjá
stjórnarráðinu. Það er þó engin hætta á, að
hann fari að keppa við hina sprenglærðu sjó-
menn; liann er sezlur í lielgan stein. Nú lieyrir
hann aðeins byljina berja súðina sína og sér
hvitfyssandi öldurnar, þegar hann horfir út á
liafið.
Þórður Sigurðsson hefur reynl margt á sinni
löngu sjómannsæfi. Hann hefur siglt ó allskon-
ar skipum, bæði liér og erlendis, hann hefur ró-
ið á smábátum og stýrt stórum skipum. Hann
hefur meðal annars verið á amerískum lúðu-
veiðurum, sem gengu frá Dýrafirði. Vitanlega
hefur Þórður Sigurðsson komist ofl í hann
krappann á sjóferðum sínum og saga hans er
fróðleg. Það er líka gott að fylgjast með þegar
hann segir frá, því að það gerir liann mjög skipu-
lega. Hann er bersýnilega prýðilega gefinn mað-
ur, enda er æltin góð. Hann og Stephan G. Ste-
phansson skáhl voru systrasynir.
Á amerískum lúðuveiðurum.
Sjómaðurinn spurði Þórð fyrsl um starf hans
á hinum amerísku lúðuveiðurum. Um það seg-
ir hann þetta:
Það mun hafa verið um 1886, að Ameríku-
Samtal við Þórð Sigurðsson.
Pórður Sigurðsson
fyrv. stýrimaður.
menn hyrjuðu að gera m skip Iiéðan a túöu-
veiðar og var útgerðin rekin frá Dýrafirði. Ekki
er mér fyllilega kunnugt bve mörg skipin voru,
en þau 12 ár, sem þessi útgerð var rekin hér
við land, munu þau hafa verið flest 18 að tölu.
Skipin voru öll frá Glouehester, en það er hafn-
arborg við Boston. Stærð skipanna var 100—150
smálestir nettó og voru þau öll með liinu ainer-
íska skonnortulagi og þóttu falleg. Segl voru
stór og mikil og geta menn ráðið það af því,
að afturhóman var um 36 álnir á lengd og stóð
venjulega % hluti hennar aftur af skipinu. Skip-
in voru ákaflega vel á sig komin og báru þau
al' öllum erlendum skipum, sem stunduðu veið-
ar hér við land.
Fyrstu skipin komu hingað venjulega um miðj-
an marz, en þau voru misjafnlega lengi á leið-
inni. Það þótti í frásögur færandi, að eitt skip-
ið var einu sinni ekki nema lOVo sólarliring á
leiðinni frá Gloucliester til Þingeyrar.
Strax og skipin komu hingað létu þau í land
til geymslu ýmiskonar varning, sem vitanlega
var birgðir þeirra, svo sem kol, salt, veiðarfæri
og matvæli. Þá komu skipin allt af með mikið
af sjóverjum og gúmmístígvélum og hef ég
heyrt, að fyrstu gúmmistígvélin hafi komið hing-