Saga - 1990, Page 38

36 AÐALGEIR KRISTJÁNSSON OG GÍSLI ÁG. GUNNLAUGSSON
Tafla VII.3. Sauðfjáreign á landinu 1801-51 eftir ömtum (fyrst Norður- og
austuramt, þá Suðuramt og loks Vesturamt).
Ár Mylkar ær Vetur- gamalt fé
1801 69275 29149
1810 80430 22541
1820 89809 40466
1831 107229 45230
1840 99010 48262
1851 122920 65432
1801 34147 15912
1810 42518 18127
1820 37112 17043
1831 61741 40236
1840 51519 38394
1851 60550 44832
1801 27086 10292
1810 36142 11441
1820 34890 8740
1831 47429 18623
1840 40702 16087
1851 55357 27194
Geldsauðir Haust- Alls
eldri en lömb
veturgamlir
19499 117923
10543 26777 140291
20821 65844 216940
40345 97696 290500
32349 90924 270545
62643 110672 361667
12046 20479 82584
9872 29482 99999
7686 31940 93781
19062 56154 177193
14253 48237 152403
25975 56355 187712
7900 18938 64216
4358 17293 69234
3589 15977 63196
6869 22102 95023
3945 21557 82291
11491 49180 143222
Heimildir: Skýrslur um landshagi á íslandi II. Þjskjs. Skýrsla Trampes
stiftamtmanns um búnaðarhagi á íslandi 1851.
Það er ljóst að sauðfjárræktin efldist í öllum ömtunum á fyrri hluta
19. aldar, en langmest þó á landinu norðan- og austanverðu. I Norð-
ur- og austuramtinu var um samfellda fjölgun sauðfjár að ræða fram
á fjórða áratug aldarinnar, er sauðfé fækkaði eins og öðrum búfénaði.
Á fimmta áratugnum fjölgaði fé þar á nýjan leik. í Suðuramtinu fækk-
aði fé bæði á öðrum og fjórða áratugi aldarinnar og í Vesturamtinu tók