SunnudagsMogginn - 10.01.2010, Side 44

44 10. janúar 2010
Ólíkindatólið
Courtney Love er
að bisa við að
endurreisa rokk-
sveit sína Hole
vegna næstu
plötu sinnar,
Nobody’s Daug-
hter. Platan yrðir
þá merkt sveit-
inni, fremur en
söngkonunni.
Love á að baki
eina slíka, Am-
erica’s Sweetheart (2004) en sú plata fékk
fremur dræmar viðtökur. Hole er þó ekki
skipuð neinum af upprunalegum meðlimum
og Eric Erlandson, fyrrum gítarleikari sveit-
arinnar segir að hún geti ekki notað nafnið,
löglega þ.e.. Engin útgáfudagur hefur verið
gefin upp varðandi plötuna og Love ku al-
mennt í fremur slæmu ásigkomulagi, and-
lega sem líkamlega.
Courtney Love
endurreisir Hole
Courtney Love
Ringo Starr
Bítillinn taktfasti (eða ekki svo takfasti ef tón-
vissir eru spurðir) Ringo Starr er klár með nýja
sólóplötu sem kallast hinu kersknislega heiti
Y Not. Kemur hún út nú eftir helgi. Starr hefur
reglubundið gefið út sólóplötur á löngum ferli
þrátt fyrir að halda vart lagi og eru þær orðnar
samtals fimmtán, takk fyrir. Gamli vígabróðir
hans, Paul McCartney, slær á bassagítarinn í
einu laganna og syngur með honum í öðru,
ballöðunni „Walk With You“ sem verður fyrsta
smáskífa plötunnar. Hin engilfagra Joss
Stone syngur þá með Starr í lokalagi plöt-
unnar, „Who’s Your Daddy“. Aðrir gestir eru
Joe Walsh, Van Dyke Parks, Ben Harper og
Richard Marx. Starr stýrir upptökum sjálfur á
plötunni, eitthvað sem hann þakkar „auknu
sjálfstrausti í ellinni.“
Ringo gamli Starr
með sólóplötu
Já ég veit. Jólin eru löngu
liðin. En nei annars, þau
eru ekki löngu liðin! Þrett-
ándinn var á miðvikudag-
inn. Það stóð til að skrifa
um þessa merku plötu rétt
fyrir jól og ég var meira að
segja byrjaður þegar
greininni var sópað í burtu
vegna auglýsingapláss. Ég geri því hér
með aðra tilraun. Platan Christmas með
nýrokksveitinni Low er ein af þessum
sjaldgæfu plötum úr þeirri kreðsunni sem
er listrænn sigur. Alltof oft leggja svipaðar
sveitir í jólalög og -plötur á húmorískan
hátt; lögunum er kastað út í grallaraskap;
eins og um sé að ræða aukaafurð sem beri
að taka hæfilega alvarlega.
Svo er ekki hér, kannski vegna
þess að meðlimir eru strangtrúaðir
mormónar. „Silent Night“ er því
sungið af auðheyranlegri sannfær-
ingu, heilindum og trúfestu. „Little
Drummer Boy“ er aftur á móti
breytt í magnaðan seið; gítarlínur
dregnar út og þeim leyft að hanga í
loftinu; ómstríðar og fallegar. Ótrúlega
flott. Ný frumsamin lög koma þó best út,
upphafslagið, „Just like Christmas“ með
glymjandi sleðabjöllum er ægigrípandi og
stuðvænt og lokalagið, „One Special Gift“
er angurvært og sorglegt, en fyrst og síðast
alveg afskaplega fallegt. Af átta lögum
plötunnar eru fimm þeirra frumsamin,
„Blue Christmas“ er þriðja tökulagið. Þessi
jólaplata fellur eins og grenitrjáaflís við
rass hvað aðrar plötur sveitarinnar varðar;
býr yfir sama lágstemmda sjarma sem hef-
ur aflað þessari gæðasveit aðdáenda um
víða veröld. Umslagshönnun er í þessum
sama gír; snotur og minimalísk og innan í
umslaginu segir: „Despite the commerce
involved, we hope you will consider this
our gift to you. Best wishes – Mimi, Alana,
& Zak.“ Eða: „Þrátt fyrir markaðseðli
þessarar plötu, þá vonum við að þú lítir á
þetta sem gjöf okkar til þín …“ Snilld.
Og nú læt ég af skrifum um jólatengdar
menningarafurðir í bili. Ég lofa. En læt að
mér kveða að ári. Hó hó hó …
arnart@mbl.is
Poppklassík Christmas – Low
Nýbylgjujól
V
ampire Weekend var stofnuð árið
2006 og hóf fljótlega að vekja upp
allmikið suð í internetheimum, í
gegnum hinar og þessar mp3-
bloggsíður sem gangast upp í því að vera með
puttann á púlsinum. Óvenjuleg – en afskaplega
hrífandi – samsuða sveitarinnar á blómum
prýddu nýbylgjurokki og afrískri poppmúsík;
raktri til Kongó og vesturstrandar álfunnar,
hitti í mark hjá tónþyrstum og sveitin var sjóð-
andi, zizzlandi og bubblandi þegar fyrsta platan
kom út í ársbyrjun 2008. Sala stendur nú í
nærfellt hálfri milljón eintaka og allir miðlar
sem vettlingi gátu valdið skreyttu hana með
fimm stjörnum og öndvegisplássum á ársupp-
gjörslistum. Sveitin náði meira að segja að
krossa yfir eins og kallað er; náði eyrum fólks
sem hlustar alla jafna ekki grannt á tónlist, náði
m.ö.o. að heilla almúgamanninn. Lög náðu út-
varpsspilun og stríðshross og heimstón-
listarmógúlar eins og Peter Gabriel sýndu
henni áhuga.
Hljómsveitin, sem gerir út frá New York (og
er iðulega slengt inn í Brooklynkreðsuna, þó að
sveitin sé frá Manhattan) var stofnuð af skóla-
félögum í hinum efri stéttar væna Columbia
háskóla og meðlimir koma allir sem einn af
efnafólki. Það er því ríkur gáfumannabragur
yfir sveitinni og nokkrir þeirra eru kvik-
myndanerðir en sveitin heitir í höfuðið á kvik-
mynd sem höfuðpaurinn, Ezra Koenig, gerði.
Meðlimir kunna að vera frá Manhattan en
vinnustöðin er í Brooklyn og þar tóku þeir upp
nýju plötuna. Koenig og Rostam Batmanglij,
gítar- og hljómborðsleikari segja að helsti
munurinn á þessari plötu og þeirri síðustu er að
þeir hafi getað einbeitt sér að fullu að tónlist-
inni. Sú fyrri var unnin meðfram fullri vinnu en
frægðin og framinn sem hún gat svo af sér hefur
gert meðlimum kleyft að hætta slíku stússi.
Jafnframt lýsa þeir plötunni sem „sumar-
legri“ og óhætt er að taka undir það; platan
rúllar frísklega áfram, byggir á hljóðheimi
þeirrar síðustu en þess er þó gætt að þróa hann
smekklega áfram. Ef mönnum hugnast að
stytta aðeins í fimbulvetrinum, sem nú er að
hellast yfir, er Vampire Weekend ágætis meðal.
Þess má að endingu geta að í takt við netupp-
runa sveitarinnar, en frægðina á hún í raun
undir ólmum mp3-bloggurum, streymir platan
í þessum töluðum orðum um myspacesetur
sveitarinnar.
BrooklynAfríka
Hin mjög svo ágæta Brooklynsveit Vampire Weeekend
stígur fram með fyrstu „stóru“ plötu ársins 2010.
Kallast hún Contra og kemur í kjölfar lofaðs frum-
burðar sem kom út fyrir réttum tveimur árum.
Arnar Eggert Thoroddsen arnart@mbl.is
Hin hrynheita en þó nýbylgjuvæna Vampire Weekend í gríðarlegu í stuði. Ljósmynd/Tim Soter
Um árabil hefur Brooklyn-
hverfið í New York verið upp-
spretta margra af mest spenn-
andi hljómsveitum samtímans.
Áhrif þess í þessum efnum
virðast síst í rénun. Vampire
Weekend eru tilteknir í þessari
grein en þaðan eru og Animal
Collective, sem áttu plötu árs-
ins að mati flestra þeirra miðla
sem mark er á takandi í popp-
fræðum. Einnig eru Dirty Proj-
ectors þaðan, en sú sveit skor-
aði sömuleiðis hátt í
ársuppgjörum. Hvað veldur er
erfitt að segja til um, en að-
stæður og aðbúnaður í hverfinu
er greinilega sköpunarhvetj-
andi með afbrigðum.
Brooklynbrúin
Hvað er
í vatninu?
Tónlist
Matt Bellamy, leiðtogi Muse, segir að sveitin
hafi verið beðin um að semja tónlistina við
Clash Of The Titans, mynd sem kemur út í
mars og er endurgerð á vísindaskáldsögu-
mynd frá 1981. Liam Neeson og Gemma
Arterton fara með burðarrullurnar. Víst
myndi ofurpopprokk Muse, með sínum
óperuvinklum og stertimannshætti, smell-
passa við slíka mynd. Og Bellamy segist
heitur, en þetta sé eins og með allt, tíma-
spursmál. Sveitin sé túrandi linnulaust og
lítill tími aflögu. En Clash of the Titans sé
fyrsta myndin sem meðlimir séu reglulega
áhugasamir um.
Muse
Muse semur
kvikmyndatónlist