SunnudagsMogginn - 14.03.2010, Blaðsíða 38

38 14. mars 2010
Ferðalög
Í
slendingar hafa stórlega dregið úr ferðalögum er-
lendis sökum efnahagsástandsins enda má krónan
sín lítils í þeim nágrannalöndum okkar sem við
helst ferðumst til. Sagt er að grasið sé ekki grænna
hinum megin við lækinn, og það er rétt hvað varðar að
ferðalag til Evrópulanda er líkt og að fara úr öskunni í
eldinn varðandi dýrtíðina, en þá er bara að fara yfir haf-
ið, Miðjarðarhafið.
Marokkó er heillandi áfangastaður og allt önnur ver-
öld en þau lönd sem næst okkur liggja. Í Marokkó er
hægt að láta sig hverfa í faðm fagurra fjalla, eyðimarka
eða iðandi mannlífs í þröngum götum gamalla borga.
Þar er hægt að hverfa hvort heldur er inn í sjálfan sig í
óbyggðum eða aftur í tímann í miðaldaborgum þar sem
öll skilningarvit eru undir stöðugum árásum vegna
lyktar, hávaða og litadýrðar. Og þar hefur íslenskur
launamaður eilítinn kaupmátt. Ef einhverjum finnst
Marokkó vera langt í burtu er vert að hafa í huga að það
er álíka langt flug frá London til Marokkó og frá Íslandi
til London, í raun aðeins skottúr í aðra veröld.
Íslenskir fjallaleiðsögumenn hafa um nokkurt skeið
boðið upp á skipulagðar gönguferðir um Atlasfjöllin í
Marokkó. Eftir annasama vertíð í ferðamannabrans-
anum á síðasta ári fóru starfsmenn Íslenskra fjallaleið-
sögumanna og nokkur viðhengi, samtals 19 manna
hópur, í slíka ferð til að hlaða batteríin og slóst undirrit-
aður í hópinn.
Hæsta fjall Norður-Afríku
Atlasfjöllin eru rúmlega 2.400 km langur fjallgarður
sem liggur um Túnis, Alsír og Marokkó. Í Marokkó er
hæsti tindur Atlasfjalla, Toubkal (4.167 m), sem einnig
er hæsti tindur Norður-Afríku. Ferðinni var heitið
hringinn í kringum Toubkal sem var svo klifinn á sjötta
degi. Flogið var frá Gatwick í Englandi til hinnar
heillandi borgar Marrakesh sem mátti bíða eftir ferða-
löngum þar til þeir höfðu lokið gönguferð sinni. Leið-
sögumennirnir Ahmed og Hamid tóku á móti hópnum á
flugvellinum í Marrakesh og var keyrt rakleiðis upp í
fjöllin þar sem fyrstu nóttinni var eytt á gistiheimili i
1.700 metra hæð.
Eftir góðan nætursvefn og morgunmat var hópurinn
kynntur fyrir teyminu sem átti að sjá um að allt gengi
sem best fyrir sig í fjöllunum næstu sex daga. Auk leið-
sögumannanna tveggja og kokks voru níu múlasnarekar
í leiðangrinum sem sáu um að reka múlasnana sem báru
farangur og vistir hópsins.
Fyrsti dagurinn gaf tóninn fyrir það sem koma skyldi.
Þegar gengið er um fjöll og dali þarf að ganga upp og
niður. Byrjað var í 1.700 metra hæð og gengið upp í
2.300 metra hátt fjallaskarð og niður úr því í dalverpi í
1.800 metra hæð áður en náttstað var náð í 2.300 metra
hæð. Gangan var hins vegar hin skemmtilegasta því
þennan dag líkt og aðra var gengið um þorp og akra
berbanna sem búið hafa á þessu svæði frá örófi alda.
Glaðvær og forvitin börn heilsuðu göngumönnum og
hægt var að spjalla við heimamenn með aðstoð leið-
sögumannanna. Þessa fyrstu nótt á göngu var gist í
tjöldum, allir upplifðu að það er ekki einungis heitt í
Afríku heldur getur orðið býsna svalt í 2.300 metra hæð
að nóttu til. Það var þó ekki neitt sem kom á óvart og fór
vel um alla ferðalanga sem höfðu tekið með sér góða
svefnpoka, hlý undirföt og dúnúlpur.
Næsta dag var klöngrast upp í 3.550 metra hátt fjalla-
skarð eftir aldagömlum múlasnaslóðum og yfir í dal-
verpi sem berbarnir halda til í á sumrin og rækta m.a.
krydd sem þeir selja. Þar voru yfirgefin híbýli sem ekki
myndu glæðast lífi aftur fyrr en næsta vor, einskonar
sel. Þennan dag var hópurinn einn á ferð í fjöllunum og
ekki sála á ferli eða farið í gegnum nein þorp.
Næstu dagar liðu á áfram í samblandi af tímaleysi, að-
dáun á fallegri og stundum hrikalegri náttúru, sam-
skiptum við þorpsbúa sem einkenndust af gagnkvæmri
forvitni, spjalli við skemmtilega ferðafélaga, kvöldvök-
um þar sem innfæddu leiðangursmennirnir sungu
tregafulla hirðingjasöngva, púli og svita, urð og grjóti,
slætti í tjöldum í vindi og hrotum þreyttra göngugarpa í
tjaldbúðum sem höfðu sofnað út frá korri múlasnanna.
Upp í þunna loftið
Síðasta göngudaginn var vaknað klukkan fjögur um
morguninn og lagt af stað á tindinn Toubkal. Það er
óhjákvæmilegt að finna fyrir þunnu lofti þegar gengið er
á fjall sem er 4.167 metra hátt en hópurinn hafði fengið
góða hæðaraðlögun. Síðustu sex daga hafði hópurinn
hækkað og lækkað sig á hverjum degi í hæð, mest upp í
3.650 metra, og gist í 3.200 metra hæð. Allir voru því
vel tilbúnir fyrir toppdaginn.
Það var eftirvænting í mannskapnum þegar lagt var af
stað í myrkrinu. Það var farið hægt yfir vegna þunna
loftsins og þeir sem reyndu að sperra sig gripu fljótt
andann á lofti. Flestir mændu því í geisla höfuðljóss síns
á ökkla og kálfa þess sem á undan gekk á meðan þeir
pjökkuðu sig upp bratta hlíðina. Þegar litið var upp
sáust ljósin á göngugörpunum mynda e.k. slöngu í
myrkrinu sem vafði sig í hlykkjum upp fjallið.
Ferðin á toppinn gekk vel og kom í ljós að reisan í
kringum Toubkal hafði verið fullkominn undirbúningur
fyrir atlöguna sjálfa að tindinum. Sólarupprásin var til-
komumikil og á toppi Toubkal blasti við ægifagurt út-
sýni yfir Atlasfjöllin, yfir djúpa dali og á aðra fjallatoppa.
Þar var áð í drykklanga stund í sæluvímu áður en fetað
var niður hlíðina á ný. Veglegur hádegismatur beið
hópsins eftir afrekið og eftir hann var gengið niður
langan dal allt niður til siðmenningar og gistihússins
sem hýsti hópinn fyrstu nóttina í Marokkó. Hringnum
var þar með lokað.
Þröngar götu Marrakesh
Næsta dag var ekið til Marrakesh og sú heillandi borg
skoðuð vel. Innan gömlu borgarmúranna leynast marg-
ar gamlar minjar en ekki er síst áhugavert mannlífið
sem iðar í þröngum götunum. Myndefnin eru mýmörg
en það ber hafa í huga að ekki er öllum Marokkóbúum
vel við að vera myndaðir. Eftir að undirritaður hafði
tekið einfalda götumynd kom til hans maður, í kufli
með alskegg og höfuðfat og greinilega mjög trúaður
múslími, og spurði kurteislega hvort hann mætti sjá
myndina. Það var auðsótt og þar sem hann sást á mynd-
inni bað hann um að henni yrði eytt sem var gert. Mað-
urinn var hinn kurteisasti og kom með langar útskýr-
ingar á af hverju hann vildi ekki sjást á mynd á jörðinni
þegar hann færi í aðra veröld en sagði að því miður væri
ekki hægt að komast hjá myndum í vegabréfum.
Þetta var í raun skemmtileg og áhugaverð upplifun
sem einkenndist af gagnkvæmri kurteisi en það er ekki
hægt að gera ráð fyrir að allir taki slíkum myndatökum
jafnvel og sjálfsagt að biðja leyfis ef taka á myndir af
ákveðnu fólki.
Horft yfir strandlengjuna við gamla borgvirkið í Essaouira. Iðandi mannlíf í einni af þröngum götum Marrakesh. Gönguhópurinn klöngrast upp í gamlan jökuldal.
Skottúr
í aðra
veröld
Gangan er ævintýraleg á
fjallið Toubkal, sem er 4.167
hátt, og fjölskrúðugt mannlíf í
fjallaþorpunum og borginni
Marrakesh.
Steinar Þór Sveinsson
„Kodak-móment“ á toppi Toubkal.