SunnudagsMogginn - 14.03.2010, Blaðsíða 51

SunnudagsMogginn - 14.03.2010, Blaðsíða 51
14. mars 2010 51 mannsandlitum, litlum og stórum, sem klippt hafa verið út úr blöðum og tímaritum og þjappað saman um miðbik flatarins. En hér á sér einnig stað „rof“, því yfir þessi andlit gengur „möppudýr“ á (skítugum) skónum. Réttur fólksins hefur verið fótum troðinn í bókstaflegum skiln- ingi. Hver er málsvari þess/okkar? Í dag könnumst við óneitanlega við þessa óþægilegu tilfinningu. Síðan er nánast sama hvar okkur ber niður í myndum Tryggva sem tengjast stríðinu í Víet-nam (Indókínaleikur, Her- maðurinn í skóginum, Fimm mínútur yfir ellefu), þar er inntakið ekki ofbeldi stórþjóðar, heldur fyrst og fremst varnarleysi lítilmagnans. Myndröð af annars konar leik- soppum, strengjabrúðum eða gínum, sem stjórnað er af utanaðkomandi aðilum, eru framlenging á þessum myndrænu hugleiðingum Tryggva um varnarleysið. Annars konar varnarleysi er til umfjöllunar í myndum listamannsins af ýmiss konar menningarverðmætum sem eiga undir högg að sækja, handritalýsingum, göml- um hofum eða grískum og rómverskum styttum sem búið er að spilla með einhverjum hætti. Upp í hugann koma ljósmyndir af þjóðlistasöfnunum í Bagdad, eftir að innrásarher og óþjóðalýður höfðu farið um þau ráns- hendi. Í ljósi þessa viðhorfs er skiljanleg sú mikla upphafning lítilmagnans í okkur sjálfum, barnsins, sem á sér einnig stað í verkum Tryggva. Hún birtist ekki einasta í fjöl- mörgum uppstillingum listamannsins af alls kyns barn- leikföngum sem hann hóf að gera á níunda áratugnum, um það leyti sem hans eigin börn fóru að vaxa úr grasi, heldur einnig í myndröð til heiðurs snillingnum og stóra barninu H.C. Andersen, loks í myndum þar sem risa- stórir sætabrauðsdrengir, staðgenglar barnsins, leika lausum hala. Að ógleymdum myndum Tryggva frá síð- ustu tveimur áratugum, þar sem hann gerist sjálfur homo ludens, eins og heimspekingurinn Jan Huizinga skilgreindi þá manngerð, og fær þannig útrás fyrir barnið í sjálfum sér. Leikgleðin í þessum litríku myndum er nánast yfirþyrmandi; eins og barn með skerta athygl- isgáfu fer listamaðurinn á ógnarhraða úr einu í annað: rauður bolti rekst á gula skál sem inniheldur hvíta fjöður sem nemur við blátt segl sem rennur saman við grænt lauf sem liggur á gulum rugguhesti. Og svo framvegis. Barátta fyrir óspilltu manngildi Margar myndir Tryggva frá síðustu árum virðast í fyrst- unni algjörar andstæður þessara eldri hugleiðinga um nauðsynlega brjóstvörn mannúðar og sakleysis. Berum saman tvö málverk með sama nafni, Á ströndinni, draumkennda mynd frá 1979 og snöggtum minni mynd frá 2001. Sú fyrri sýnir okkur nokkurs konar strand- paradís með hitabeltisplöntum, fuglalífi og ungu pari sem frílystar sig áhyggjulaust í námunda við seglbát sinn. En súr og ískyggileg birta liggur eins og mara yfir þessum Edens ranni: mengunin, hverrar ímynd er óhugnanlegt mannshöfuðið með sólgleraugun og klútinn fyrir vit- unum, hefur spillt honum til óbóta. Og aftur grípur stóra höndin inn í frásögnina. Svona upp með þig … Nýrri myndin er eins konar kyrralífsmynd þar sem óskyld fyrirbæri, í þessu tilfelli stífærð lauf, fugl, þota, sleif, leirdúfa, bein og ýmislegt fleira, koma saman og mynda órofa heild. Á einhverju stigi áttar áhorfandinn sig á því að á þessari ákveðnu „strönd“, sem jafnframt er eitt af þeim mörgu húsum sem listamaðurinn reisir utan um vitund sína (og býður gestum að sækja sig heim) er engu spillt, ekkert rof á sér stað, heldur ríkir þar sam- ræmið eitt. Breski rithöfundurinn E.M. Forster taldi að viðkoma siðmenningar væri háð hæfileikum listamanna til að tengja saman það sem sundrast hefur („Only con- nect“). Þessi síðari verk Tryggva eru eins konar birting- armyndir þeirrar samtengingar, helsta haldreipis okkar í þeirri baráttu sem við verðum stöðugt að heyja fyrir óspilltu manngildi.Varið land, 1977. „Mætti kalla „íslenskt tímaleysi“.“ Hermaður í skóginum, 1970. Alkyd á masónít, 61x61 cm. Á ströndinni, 1979. Akrýl á léreft, 135 x 160 cm.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.