Fréttablaðið - 17.12.2011, Blaðsíða 64

heimili&hönnun4
Hefðin fyrir jólatrjám er rakin til heiðinna há-
tíðahalda, en talið er að sú útfærsla sem við
þekkjum nú hafi orðið til í Þýskalandi á 18.
öld. Áður fyrr voru tré skreytt með eplum,
poppkorni á þræði, sykurstöfum og smákökum
en um 1850 byrjuðu glerblásarar í Lauscha
í Þýskalandi að útbúa festar úr gleri, kúlur
og aðrar fígúrur sem skraut á jólatré. Þess-
ir litlu hlutir vöktu mikla athygli og eftir
að myndir af jólatré Viktoríu Bretlands-
drottningar skreyttu jólaskrauti birtust
í bresku dagblaði jukust vinsældir gling-
ursins verulega.
Árið 1880 hófst sala glerskrautmun-
anna í Ameríku í verslunum Wool-
worths og þá má segja að jólaskraut-
ið hafi orðið að almenningsvöru.
Hefðirnar eru eins margar og
þær eru mismunandi. Enn í dag
tíðkast til dæmis í Danmörku að
nota lifandi ljós á jólatréð.
Önnur dönsk hefð sem við
Íslendingar höfum tileinkað
okkur síðustu ár er að safna
jólaóróum frá Georg Jensen.
Árlega kemur nýr órói eftir dansk-
an hönnuð og hefur gert síðan 1984 og
þær eru ófáar íslensku fjölskyldurnar
sem eiga þá alla. Sigríður Heimisdóttir. Jólaóróinn 2011
frá Georg Jensen.
Uppruni jólaskrautsins
● Heimili víðs vegar um heiminn verða fyrir skrautárás um jólin. Híbýli manna eru
skreytt að utan sem innan og ekkert herbergi sleppur, ekki einu sinni baðher bergið.
En hvernig stendur á því að við drögum í hús afskorið tré og hlöðum það skrauti?
Rosentahl er gamalgróið
danskt fyrirtæki sem er
þekkt fyrir skrautmuni af
ýmsu tagi og framleiddi
þetta jólaskraut í minn-
ingu danska rithöfundar-
ins Karinar Blixen.
Svenskt Tenn í
Svíþjóð framleiðir
sígilda hönnun
fyrir jólin sem og
aðrar árstíðir.
Ógleymanleg ævisaga
Lífsjátning Guðmundu Elíasdóttur er
einstaklega opinská og áhrifamikil ævisaga
sem hlotið hefur einróma lof gagnrýnenda.
Ég hef lesið fjöldamargar ævisögur gegnum
árin og það er sjaldgæft að þær veki með
manni slíkan fögnuð og aðdáun og lestur
Lífsjátningar Guðmundu Elíasdóttur.
Jóhanna Kristjónsdóttir
Ævisaga Guðmundur Elíasdóttur, Mummu
frá Bolungarvík, er ekki bara rakning á
viðburðaríku lífi hennar. Þar er ekki bara sagt
frá sigrum og árangri heldur er líka sagt frá
sorg, vonleysi, ósigrum og niðurlægingu og
„bömmerum“ sem eiga sér langa gleymsku-
hefð í ævisögum okkar Íslendinga.
Dagný Kristjánsdóttir
Hvað er ég að hnýsast í ævi Guðmundu
Elíasdóttur, sorgir hennar og gleði? En
það geri ég einmitt og mér til mikillar
ánægju í þokkabót…
…Það er ekki margt hægt að segja um
svona bók. Það er aðeins hægt að lesa
hana, gleypa hana í sig. Og hún mun seint
gleymast.
Illugi Jökulsson