Ný saga - 01.01.2000, Qupperneq 13

Hnefaleikar á íslandi
og áhugamanna, en á þessu tvennu er
reginmunur, sem viðurkenndur er alls
staðar í veröldinni, þar senr hnefaleikar eru
iðkaðir.75
Hér hafði íþróttasambandið lagt fram ný rök
frá árinu áður, sem beinlínis voru lil varnar
hnefaleikunum, en einnig var hamrað á sömu
rökum og árið áður, þ.e. að lögurn samkvæmt
væri íþróttasamband íslands æðsti aðili um
frjálsa íþróttastarfsemi og bæri því ábyrgð á
að ákveða hvaða íþróttir það hefði á stefnu-
skrá sinni: „Verði sá réttur skertur, eru
íþróttasamtökin hér á landi sett skör lægra en
alls staðar annars staðar, þar sem lýðfrelsi
ríkir“.76 Ályktun þessi var síðan birt í heild
í frélt Morgunblaðsins um sambandsráðs-
fund Í.S.Í. undir fyrirsögninni „ISÍ ræðir
árásirnar á hnefaleikana", þann 3. nóvem-
ber.77 Tveimur dögunr síðar kom rnálið aftur
lil kasta Alþingis.
Á sama tíma og Alþingi tók frumvarpið
til meðferðar öðru sinni fjallaði Brynjólfur
Ingólfsson, nýr og hófsamari rilstjóri, um
rnálið á síðum íþróttablaðsins undir fyrirsögn-
inni „Fáein orð í fullri meiningu. Frumvarpið
um bann gegn hnel'aleikum."78 í þessari grein
kvaö við nýjan tón í opinberri umræðu um
gegna einu af meginhlutverkum sínum.69
Við aðra umræðu um frumvarpið í neðri deild
gerði l'ramsögumaður Kjartan J. Jóhannsson
grein fyrir störfum heilbrigðis- og félagsmála-
nefndar og mótmælabréfi I.S.I., en nefndin
mælti með að frumvarpið yrði samþykkt
þrátt fyrir mótmælin, en benti jafnframt á að
ekki væru í því færð frarn bein rök gegn frunr-
varpinu. Auk þess kæmi fram í bréfinu að
deilt væri um hnefaleikana í íþróttasambönd-
um nágrannalandanna.70 Hins vegar sagði
Kjartan að læknar væru einhuga í málinu:
Ég hef hins vegar séð samróma álil lækna í
mörgum löndum, sem ber sarnan um skað-
semi þessa leiks. Ég hef ekki séð neinn
lækni mótmæla þessu í neinu af þeim
læknatímaritum, sem ég hef séð. Er ekki
vafi á, að læknar eru bærari að dæma um
óhollustu þessa leiks og þá áverka, sem
fylgja í kjölfar hans, heldur en íþrótta-
rnenn.71
Þegar frumvarpið var tekið til 2. urnræðu í
efri deild tók forseti Alþingis það af dagskrá
og hai'ði málið þar með dagað uppi að þessu
sinni.72 Aðeins var liðin rétt rúm vika síðan
frumvarpið var lagt fram. Enginn annar en
framsögumaður hafði tekið til máls en samt
hafði rnálið náð athygli fjölmiðla. Síðar hélt
Kjartan J. Jóhannsson því fram að ástæða
þess að frumvarpið fékkst ekki útrætt væri sú
að svo langt hefði verið Iiðið á þingtímann.
Ef lími hei’ði gefist til liefði það vafalaust
veriö samþykkl. Gylfi Þ. Gíslason laldi hins
vegar að mótmæli Í.S.Í. hefðu eflaust átt
einhvern þátt í því að frumvarpiö fékk ekki
al'greiðslu.73
Nú leið að því að önnur atrenna við frum-
varpið hæfisl á haustþingi 1956. Þá hafði
frumvarpið komið til umræðu hjá læknafélagi
Rcykjavíkur þar sem allir fundarmenn voru
samþykkir því að það yrði að lögum.74 Áður
en til þess kom hól' íþróttasambandið nýja
varnarbaráttu. Þann 20. október var haldinn
15. fundur Sambandsráðs Í.S.Í. Þar var rætt
um frumvarpið sem lá fyrir Alþingi og sanrin
ályktun þar sem nreðal annars konr fram að:
árásir þær, er gerðar hafa verið á hnefa-
leikana að undanförnu, séu órökstuddar
og öfgafullar, þar sem m.a. hefur verið
ruglað saman hnefaleikum atvinnumanna
Mynd 14.
Grétar Árnason
t.v. og Alfons
Guðmundsson
í hringnum.
Mynd 15.
Björn Eyþórsson.
íslandsmeistari í
ýmsum þyngdar-
flokkum 1949-53.
11