Vera


Vera - 01.02.2001, Blaðsíða 19

Vera - 01.02.2001, Blaðsíða 19
setningu sem tekur bæði tii faglegra og kjaralegra þátta. Það er kannski þversögn að þrátt fyrir mjög slæm vinnubrögð, árangursleysi og nánast fram- kvæmdabann í margar vikur, þá höfðu samningsaðilar getað þokað áfram vinnu við flest sem máli skipti varðandi nýtt launakerfi og endurskoðun á samnings- textanum þannig að þegar fulltrúar ríkisins fengu loks grænt Ijós frá sínum yfirboðurum var tekið til ó- spilltra málanna og út úr þeirri vinnu kemur samning- ur sem er furðu heilsteypt verk miðað við þær óskap- lega slæmu aðstæður sem höfðu ríkt lengst af. Vond vinnubrögð Það sem skýrir þessi vinnubrögð er bara hefð vondra vinnubragða í kjarasamningagerð. Það að hafa borð fyrir báru og skipuleggja kjarasamningagerð þannig að menn ákveði fyrirfram með faglegum og efnisleg- um rökum til hvaða aðgerða þurfi að grípa til að mæta þörfum og kröfum starfsmanna og stjórnenda framhaldsskólanna á sér einfaldlega enga hefð í samningagerð. Við erum langt á eftir nágrannalönd- um okkar í vinnubrögðum við kjarasamningagerð. Þannig bar til dæmis vinna okkar í heilt ár fyrir kjara- samninga við að skýra sjónarmið okkar, lýsa efnisleg- um forsendum, stinga upp á markmiðum og aðferð- um til að vinna okkur út úr vandanum, engan árangur eins og fyrr segir þar sem enga stefnu var að finna rfk- ismegin um málefnið: Komandi kjarasamningar fram- haldsskólans. Það var mikið hlegið þegar það kom f Ijós í miðri þessari kjaradeilu að ég átti verulegan þátt í að haldið var samningatækninámskeið fyrir Kennarasambandið f haust f samráði við bandarískan prófessor sem heitir Neil Katz og það var sú aðferða- fræði sem mest var haldið á lofti í kjarasamningum grunnskólans. Hugmyndafræðin að baki grunnskóla- samningagerðinni fjallar einfaldlega um góð og gild nútímavinnubrögð við kjarasamningagerð. Það að setja markmið og útkljá fyrst þau mál sem menn eru sammála um og geyma sér erfiðari málin til síðari tíma en fyrst og fremst að vinna alltaf eftir skipulögð- um markmiðum sem samningsaðilar eru orðnir sam- mála um að vinna eftir. Það er fjarstæðukennt að ímynda sér að nokkuð líkt þessum kjarasamningi sem við höfum nú í höndunum hefði verið lótið af hendi ón baráttu. En það er umhugsunarefni að ríkisvaldið, bæði fjármálaráðherra og okkar fagráðherra, fengust ekki til stefnumarkandi ákvarðana um kjör i framhaldsskólanum fyrr en eftir margra vikna verkfall. Kennarar geta borið höfuðið hátt Af því að kennarahópurinn var trúr sjálfum sér og sín- um málstað og lét ekki teyma sig út í að svara dylgj- um og hálfgerðum fúkyrðum í sömu mynt er það mín skoðun að hópurinn standi sterkur eftir þessi átök. Kennarar eru almennt á því að þetta hafi verið erfiðis- ins virði og að veruleg hækkun grunnlauna sé mikil- vægt skref í átt til góðra launa þó vissulega skipti miklu að framhaldsskólarnir geti í framhaldinu brugð- ist við launaþróun og aðstæðum á vinnumarkaði með því að bjóða starfsmönnum samkeppnisfær laun. Það er fjarstæðukennt að ímynda sér að nokkuð líkt þess- um kjarasamningi sem við höfum nú í höndunum hefði verið látið af hendi án baráttu. En það er um- hugsunarefni að ríkisvaldið, bæði fjármálaráðherra og okkar fagráðherra, fengust ekki til stefnumarkandi ákvarðana um kjör í framhaldsskólanum fyrr en eftir margra vikna verkfall. Koma vel undan verkfalli í mörgum framhaldsskólum hafa nemendur sem bet- ur fer skilað sér vel til náms. Stemningin á kennara- stofunum virðist léttari en eftir fyrri verkföll og menn ákveðnir í að klára skólaárið sómasamlega. Áhrif af svona verkfalli á nám og hagi nemenda er mikið um- hugsunarefni - en það þarf að vera það fyrir fleiri en bara kennara. Ábyrgð samfélagsins á því að hagur skólanna og öll starfsemi þeirra rísi undir skyldum við nemendur og framtíðina er mikil og rétt að hafa í huga að nemendur á fyrstu tveimur árum framhalds- skóla eru ekki lögráða og því ábyrgð foreldra á þeim mikil í eðlilegu samstarfi við skólana. Rétt er að bíða með mat á áhrifum á nám nemenda þar til í lok þessa skólaárs eða jafnvel til haustsins þegar eðlilegt yfir- bragð verður komið á alla starfsemi. o 19
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.