Vera - 01.02.2001, Page 60

mótaðar venjur sem ákvörðuðu hvað æsti þá kynferð-
islega áður en þeir náðu 18 ára aldri.
Er starf í klámiðnaði frjálst val?
Að framansögðu er auðvelt að halda því fram að
flestir sjái einhvern tíma klámmynd eða klámblað.
Sumir gerast reglulegir neytendur, aðrir ekki. Þeir sem
eru reglulegir neytendur færa fyrir því ýmis rök að
klám sé skaðlaust og skemmtilegt, það sé fantasíu-
veröld fyrir fullorðna og kryddi kynlíf áhorfandans.
Fólkið sem starfi í klámiðnaðinum sé þar að eigin vali
og það sé ekkert að því að njóta starfskrafta þeirra á
þennan hátt. Fæstar konur fara að starfa í klámiðnaði
vegna þess að þær hafi svo gaman af að sýna líkama
sinn eða hafi svo gaman af kynlífi en fái hinsvegar
aldrei nóg af því. Það er ekki nóg að í viðtölum við
fjölmiðla segi þær að þeim líki vel í þessu starfi, því
fólk sem lifir lífi sem geng-
ur gegn viðteknum skoðun-
um er oft í afneitun á
hegðun sína (rétt eins og
alkóhólistar) og ýmsar
rannsóknir benda til að allt
að 90% þeirra sem leika í
klámmyndum (og/eða
stunda vændi), séu þolend-
ur sifjaspella eða annars
kynferðisofbeldis. Þessar
konur höfðu aldrei neitt val
um afdrif líkama síns, frá unga aldri hefur verið farið
inn fyrir mörk þeirra þar til engin mörk eru eftir. Því er
ekki hægt að segja að það sé val einstaklingsins að
taka þátt í klámiðnaðinum. Sá sem horfir á klám (eða
kaupir vændi) er því að fylgjast með einstaklingum
sem eru að fá útrás fyrir sálarkvalir sínar.
Kynlíf með viljugum konum sem gera engar kröfur
Sumir halda því þar að auki fram að karlar flýji á náð-
ir klámmynda og vændis því að þeir treysti sér ekki til
að uppfylla þarfir nútfmakvenna. Þær vilji ríka, mynd-
arlega fola en venjulegir karlar séu hræddir um að
standast ekki kröfurnar sem þær gera, þeir séu auk
þess að kikna undan ábyrgðinni sem þeim finnst þeir
bera á fullnægingu kvenna. Eða þá að konur eru ekki
nógu viljugar og því þurfi að bæta sér það upp á ein-
hvern hátt. í báðum tilfellum sé því auðveldara að
ímynda sér, eða kaupa, kynlíf með viljugum konum
sem gera engar kröfur. Auk þess gera þeir sér fulla
grein fyrir að þeir eru sennilega óaðlaðandi í augum
flestra kvenna.
Kenan Seeberg, danskur blaðamaður og neytandi
klámefnis, segir konur ekki þurfa að hafa neinar
áhyggjur: „Konur þurfa ekkert að vera afbrýðisamar
eða stressaðar yfir þessu. Það er ekkert frá konunni
tekið þótt hann skoði klámmyndir eða klámblöð. Hún
gæti meira segja lært einhver ný trix með því að
skoða með. Konur fróa sér svosem líka. Munurinn er
bara sá að þær notast við innri bíómynd meðan við
karlarnir notumst við ytri (klám)mynd."
Það sem Seeberg virðist ekki sjá er að munurinn á
innri og ytri myndunum er sá að í þeim síðarnefndu
er verið að nota lifandi einstaklinga, þeim til skaða.
Klám kveikir ranghugmyndir um kynlíf
Fæstir unglingar hafa fengið almennilega kynfræðslu.
Kynfræðslan hefur gengið útá að kenna krökkum að
passa sig á að búa ekki til börn og forðast kynsjúk-
dóma og segja þeim að blæðingar séu ekki hættuleg-
ar. (Þetta hefur því miður ekki breyst frá því að „ég var
ung." sbr. bls. 21 í Píkutorfunni.) Foreldrar eru nátt-
úrulega „síðasti bærinn í dalnum" þegar kemur að því
að ræða kynlíf og þeir fáu sem reyna það eru stórlega
misheppnaðir í augum þess sem þarf að hlusta. Upp-
lýsingar um hvernig á að framkvæma samfarir fást
hvergi, nema í gegnum klám.
f klámmyndum (og tímaritum) er fólk sýnt í kynlífi.
í „venjulegum" samförum og ýmiskonar útgáfum af
því, þ.e.a.s. mörgum stellingum. Þar eru karlar og
konur óseðjandi kynferðislega. Karlar eru með stór
tippi og konur með stór þrjóst, auk þess eru þær mál-
aðar mjög mikið í framan, sennilega til að vega upp á
móti klæðleysinu. Við sjáum auðvitað að þetta er allt
saman mjög ýkt en þeir sem ekki vita neitt og hafa
enga reynslu, vita heldur ekki betur en þetta séu
myndir sem sýna hversdagslegt kynlíf venjulegs fólks.
Venjulegt fólk afturá móti er allavega í laginu;
grindhorað, spikfeitt, klofstutt, hálslaust - eða með
skakkar tennur, ör og hárvöxt á hinum ýmsu stöðum.
Venjulegir karlmenn eru með mjó tippi, sveigð, litla
dyrabjölluhnappa og feita dindla. Konur hafa mis-
munandi stór brjóst og þau eru búin þeim eiginleik-
um að lúta þyngdaraflinu. Þessi brjóst eru þaraðauki
misnæm og það eru ekki allar konur sem emja af
greddu ef einhver andar ofani hálsmálið hjá þeim.
Konur eru heldur bara alls ekki alltaf tilbúnar í kynlíf.
Auk þess fá þær allskyns móðurlífsbólgur og verki og
stingi útum allt kviðarhol sem hamlar þeim í kynlífi.
Þetta er alls ekki það sem sjá má í klámmyndum.
Þar gengur allt fyrirhafnarlaust fyrir sig. Konur eru
með mörgum karlmönnum í einu eða mörgum, jafn-
vel tugum, í röð. Þær fá fullnægingu f hvert sinn -
með látum. Karlmönnum stendur endalaust og þeir
geta verið með mörgum konum f einu. Þetta fólk virð-
ist ekki bera neinar tilfinningar til hvers annars, það
er oft nýbúið að hittast og stekkur beint í rúmið eða
hvar sem það nú athafnar sig. Fólkið er alls ófeimið
við að fremja hina ýtrustu gjörninga á líkama hvers
annars.
Unglingar sem sjá þetta ítrekað fá ranghugmyndir
um samskipti kynjanna. Þeir hafa engar forsendur til
að fatta að þetta er ekki svona. Strákunum finnst
stelpur bara fúlar ef þær vilja ekki hefja samfarir inn-
an 27 mínútna frá því að þeir kynnast þeim. Og svo
vilja þær ekki þetta og ekki hitt og fást með engu
móti til að gera það með þremur bestu vinunum í
einu eða neitt. Hvað þá að þær fái það. Þannig að
þeir fara bara aftur að horfa á klámmyndir þar sem
hlutirnir ganga sko upp. Og smám saman eykst
neysla klámefnisins.
Sumir halda því fram að karlar
flýji á náðir klámmynda og
vændis því að þeir treysti sér
ekki til að uppfylla þarfir
nútímakvenna.
60