Vera - 01.12.2001, Síða 24

Njótum þess ad vera med
börnunum okkar
Ég er fæddur í Stykkishólmi 1966 og er skip-
stjóri hér í Hólminum. Konan mín heitir Helga
Sveinsdóttir og er kennari við Grunnskólann
hér í bæ. Þegar maður er beðinn að halda
erindi um reynslu sína af fæðingarorlofi ó
fundi fer maður óneitanlega að velta fyrir sér
hvernig maður eigi nú að koma því fró sér
sem móli skiptir. Eg ókvað því að tala um
reynslu mína af fæðingu og uppvexti drengj-
anna minna en ég er faðir þriggja drengja.
Sá fyrsti er fæddur f september 1994, sá næsti í mars
1996 og sá yngsti í febrúar 2001. Þegar Benedikt, sá
elsti, fæddist var ég stýrimaður á bát í dagróðrum, á
skel hér í Sykkishólmi, en samhliða þvf var ég einnig í
vélstjórnarnámi öllum stundum sem ég hafði aflögu
þetta haust. Síðan tóku við róðrar þar sem ég var mikið
úti á sjó. Það fór því svo að umönnun þess nýfædda
var nánast eingöngu á herðum móðurinnar fyrst um
sinn. Þetta fannst mér hafa þau áhrif að ég átti í erfið-
leikum með að mynda það nána samband við barnið
sem ég hefði viljað, a.m.k. fyrsta hálfa árið. Þetta gekk
svo langt að einhverju sinni þegar ég var einn heima
með barnið gekk mér svo illa, barnið grét og lét öllum
illum látum, að á endanum setti ég barnið frá mér inn í
rúm og hækkaði vel í sjónvarpinu meðan ég var að ná
mér niður.
Við áttum sem betur fer eftir að ná betur saman en
það fannst mér þó ekki gerast af alvöru fyrr en um það
leyti sem drengur tvö fæddist. Þá háttaði svo til að ég
hafði nýlokið skelvertíð. Skipið sem ég
var þá orðinn skipstjóri á var í slipp og
ég gat því verið laus við og hafði góðan
tíma. Meðan konan lá sængurleguna
vorum við feðgar einir heima að dúlla
okkur og einnig eftir að konan kom
heim með dreng tvö gat ég gefið þeim
eldri góðan tíma, sem mér fannst mjög
mikilvægt því hjá honum urðu einnig
miklar breytingar, sem meðal annast
fólust í því að móðirin hafði nú minni
tíma aflögu fyrir hann. Við dreng tvö,
sem heitir Eyþór, átti ég mun auðveld-
ara með að ná sambandi og vil ég
meina að það helgist fyrst og fremst af
því að ég hafði rýmri tíma með honum
og var meira einn með honum strax
eftir fæðingu .
Óska
skips
órss
í Sty
Nú, síðan þegar þriðji drengurinn, sem heitir Sveinn
Ágúst, fæðist er ég á miðri netavertíð og ætlaði ekki að
taka fæðingarorlofið fyrr en um sumarið og hefði því
ekki verið mikið heima ef forlögin hefðu ekki gripið inní
en langt sjómannaverkfall skall á og síðan þar á eftir
tók ég fæðingarorlofið, plús smávegis af sumarfríi.
Þannig gafst mér góður tími til samvista við þann
nýjasta og einnig með fjölskyldunni. Enda er það
þannig í dag að hann gerir ekki mikið upp á milli okkar
foreldranna.
Að lokum vil ég lýsa ánægju minni með hið nýja
fæðingarorlof. Það var kominn tími til að breyta þessu
og maður finnur fyrir hugarfarsbreytingunni sem orðin
er. Til dæmis var það svo þegar systir mín fæddist að
faðir okkar var vélstjóri á skipi sem Hafrannsóknastofn-
un gerði út til síldarleitar norður í höfum. Hann sá ekki
systur mína fyrr en hún var þriggja vikna gömul og það
þótti svo sem ekkert óeðlilegt í þessari starfsstétt þá.
Fyrir sjómann eins og mig og okkar börn mun það vafa-
lítið skipta miklu máli að við getum verið nálægir sem
mest meðan börnin eru að stíga sín fystu spor. Ég tek
oft eftir því þegar ég hef verið lengi í burtu hvernig
strákarnir hafa fært traust sitt yfir á móðurina þegar ég
var í burtu og það tekur oft smá tíma að komast inn aft-
ur. Maður er til dæmis ekki óvanur að heyra spurningar
sem er beint til móðurinnar: „Mamma ætlar pabbi að
koma með í sund?" þó maður sitji kannski við hlið
hennar þegar spurt er!! Að síðustu vil ég lýsa andúð
minni á þeim hugmyndum sem komu upp í þjóðfélags-
umræðunni um daginn að gengið verði lengra í því að
foreldrar geti fært sína orlofsmánuði yfir til makans
þannig að fæðingarorlofið komi aðeins í hlut annars for-
eldris. Feður - njótið þess að vera með börnunum ykkar.