Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1960, Blaðsíða 49

TlMARIT VFl 1960
79
Síðustu 10 árin hefur starfandi verkfræðingum fjölg-
að að jafnaði um 12 á ári og jafngildir það því, að
lokið hafi prófi í verkfræði að jafnaði 13 á ári hverju,
13 1
eða í hlutfalli við fólksfjölda ^70000 > um 13100
altal 1950—’60).
Á síðastliðnum 3—4 árum er þó meðaltal brautskráðra
verkfræðinga á ári hverju nokkru hærra, eða um 15.
Hjá nágrannaþjóðunum voru hlutföllin þessi — braut-
skráðir verkfræðingar hjá hverri þjóð árið 1958 —:
Danmörk 316 1
4500000 u,u 14200
Finnland 300 1 (arkit. taldir með)
4300000 14300
Noregur 221 1
3500000 — 15800
Svíþjóð 536 1 (arkit. taldir með)
7500000 14000
Við sjáum af þessu yfirliti, að hlutfallslega fleiri verk-
fræðingar ljúka námi hjá okkur en hjá öðrum Norð-
urlandaþjóðum, enda er ekki vanþörf á því.
Steingrímur Jónsson:
Tíminn er nú kominn, sem við ætluðum okkur, svo
að við verðum að fresta frekari umræðum til morgun-
dagsins. Ég vildi aðeins fyrir hönd nefndarinnar geta
þess, af því sem prófessor Finnbogi gat um, að nefndin
hefði ekki á þessari ráðstefnu farið út í einstök atriði
um það, hvemig kennslunni skyldi hagað. Það er mikið
verk og meira heldur en hægt er að leysa á einni ráð-
stefnu. Það þarf langa og marga fundi og umræður
hvernig skyldi haga þessu. Þetta er svo margbrotið mál,
og eins og við sjáum af því, sem prófessor Finnbogi
sagði, þá eru deildar meiningar um öll Norðurlönd um,
hvernig fara skuli með kennsluna. Ég vil þakka prófessor
Finnboga fyrir þetta innlegg, sem er mjög gott og mér
virðist benda til, að þessi tillaga okkar um það, að við
eigum að vinna að því að stofna fullkominn verkfræð-
ingaskóla hér á landi og gefa okkar mönnum siðan
tækifæri til að mennta sig á eftir annars staðar, sé
sennilega betur við okkar hæfi. Við fáum þá menn, sem
geta kynnst okkar atvinnuvegum og rannsóknum og
starfsemi okkar opinberu stofnana, meðan þeir eru við
nám hér.
Þá kem ég að hinum tillögunum. Ég las upp tillögu
hér í gær í menntamálunum, skólamálunum okkar, og
ég gat þess, að hún gengi dálítið lengra í sínu orðalagi
heldur en erindi framsögumannanna gaf tilefni til, bæði
dr. Gunnars og Magnúsar Magnússonar. Þeir lögðu á-
herzlu á að endurbæta verkfræðideildina við háskólann
og bæta við kennslu í náttúrufræði, eins og eðlisfræði
og því um líkt, og telja, að það hljóti að verða nóg
og ærið verkefni að koma því á, þ. e. breyta og lagfæra
verkfræðideildina þannig, að hún fullnægi þessum nýju
kröfum, sem við m. a. heyrðum í gær, að Danir gera
til þessa máls. En það væri of langt í einu stökki að
fara auk þess fram á það, að það sé tekið til athug-
unar að búa til hérna reglulegan verkfræðiskóla eftir
íslenzkum högum. Undirbúningsnefndin hefur fallizt á
þetta, að það sé alveg nóg, og fylgir erindunum, og eins
og það er orðað í tillögunni um eflingu verkfræðideild-
arinnar til fyrrihluta náms, sem hefur komið fram og
sem er verið að útbýta um það mál. Það er:
„Ráðstefna íslenzkra verkfræðinga, haldin í Háskóla
Islands dagana 22. og 23. sept. 1960, telur, að kennsla í
verkfræði við háskólann á undanförnum áratugum
hafi gefist mjög vel og beinir af þeim sökum þeim
eindregnu tilmælum til Háskóla Islands, ríkisstjórnar
og Alþingis, að hún verði aukin og endurskipulögð þann-
ig, að hún fullnægi ströngustu kröfum, sem tæknihá-
skólar erlendis gera á hverjum tima til fyrrihlutaprófs
í verkfræði, og verði stefnt að því, að stúdentar í verk-
fræði við Háskóla Islands geti lokið þar námi. Jafn-
framt verði aðstaða rannsókna í náttúruvísindum aukin
og bætt, og kannaðir möguleikar á að taka upp kennslu
til fyrrihluta í þessum fræðum. (Hér er átt við eðlis-
fræði, stærðfræði og þau fræði, sem prófessorar eru
til í vegna deildarinnar).
Vill VFl mælast til, að það fái tækifæri til að vera
með í ráðum við endurskipulagninguna og lýsir því hér
með yfir, að það er reiðubúið til að veita aðstoð eftir
megni til að bæta og auka kennsluna í verkfræði við
Háskóla Islands, svo að fullnægt verði sem bezt þeim
kröfum, sem nútíma tækni og visindalegar rannsóknir
krefjast",
Vilja menn gera nokkrar breytingar við þetta?
Finnbogi R. Þorvaldsson:
Verkfræðingafélag Islands hefur frá upphafi verið
svo góður og náinn aðili verkfræðingadeildarinnar, að
ekki ætti að vera þörf á síðustu málsgrein tillögunnar.
Steingrímur Jónsson:
Ég þakka fyrir, við skulum taka þetta til athugunar,
en þetta er ekki beint samanhangandi við tillöguna, en
það er sjálfsagt að koma þessari ábendingu á framfæri.
Haraldur Ásgeirsson:
Ég get ekki tjáð mig reiðubúinn til að taka afstöðu
til þessara flóknu tillagna, tel að óhjákvæmilegt verði
að urnorða þær verulega. Tillögurnar ber, að mínu á-
liti, að afgreiða sameiginlega, því það er tæknimennt-
unin í heild, sem ályktanir okkar ættu að beinast að.
Ef til vill gætu verkfræðingar innt af hendi verðug fram-
lög við skipulagningu tæknimenntunarinnar, og færi vel
á því, að ráðstefnan gerði einhverjar samþykktir þar að
lútandi. 1 þessu augnamiði leggjum við fimm félagar
fram tillögu, sem ég leyfi mér hér með að afhenda
forseta ráðstefnunnar.
Steingrímur Jónsson:
Hvað segið þið um það. Klukkan er orðin korter yfir
tólf, komið korter fram yfir tímann. Það eru héma til-
lögur, sem væri ástæða til að ræða betur. Það er ekki
víst, að þær umræður taki mjög langan tíma, en það
kostar okkur að fresta skoðunarferðinni hér á eftir og
kannske að láta hana falla alveg niður. En við getum
náttúrulega verið hér í korter ennþá og séð hvað við
getum komizt.
Ég tók þessa fyrri tillögu um háskólamenntunina og
ætlaði okkur að einskorða okkur við það. En hér á ráð-
stefnunni hafa komið fram óskir um tæknimenntun, iðn-