Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1922, Síða 135

Kennarinn: »Það er ágætt, Gunnar, segðu okkur
það þá«.
Gunnar: »Sjóðandi vatn frýs aldrei«.
Læknirinn: »Yður er að batna í fætinum og eftir
nokkrar vikur getið þér dansað«.
Sjúklingurinn: »Pað kalla eg gott, því að eg hefi.
aldrei getað það áður«.
Frú A.: »Pér getið ekki imyndað yður, hvað mað-
urinn minn er matvandur. Það er munur á honum
og fyrra manninum minum, sem borðaði alt, sem eg
bar á borð fyrir hann«.
Frú B: »En hann dó nú líka«.
A.: »Hverju svaraði heildsalinn þegar þú baðst
dóttur hans«.
Biðillinn: »Ekki svaraði hann nú beinlínis] neit-
andi, en hann setti heldur leiðinlegt skilyrði«.
A.: »Nú, hvað var það?
Biðillinn: »Hann sagðist fyrst vilja sjá mig hengdan«,
Árni (er mætir klæðskera á götunni): »Má eg ekki
bjóða yður í nefið?«
Klæðskerinn: »Jú, þakka yður tyrir, þegar við er--
um búnir að tala dálitið um reikninga okkar; síðast
hlupuð þér burtu, meðan eg var að hnerra«.
A.: »Hvernig gátuð þér hlaupið svona beint á staur-
inn; sáuð þér hann ekki?
Hinn fulli: »Jú, eg held, að eg hafi séð hann; eg sá
meira að segja tvo og ætlaði að komast á milli
þeirra«.
Pétur: »Af hverju ætli, að fiskarnir séu mállausir?«t
Páll: »Geturðu ekki skilið það, asninn þinn? Paö er
(91)