Freyr - 01.07.1947, Blaðsíða 35

FREYR
217
Heimafrakkur (Ljósm.: Þorsteinn Jósepsson)
eða móti, í orði eða athöfn, af þeim, sem
línur þessar lesa, einkum af stéttar-
bræðrum mínum, þá verður þar um að
orka sem vill. Ég vil nú drepa á nokkur
búskaparleg umgengnislýti, sem við meg-
um ekki né þurfum að líða sjálfum okkur
að viðhafa. Okkur verða að vera síljósir
okkar búskaparlegu ágallar, ef við viljum
ná tökum á umbreytni. Nú, á þessum frá-
hvarfstímum hinna gömlu búhátta, þegar
öllu skal breyta til nýs horfs, mættu menn
samt gera sér ljóst, að til eru þeir gamlir
hættir og lífsvenjur, sem sígildir reynast,
ekki einasta í lífi bóndans, heldur þarfnast
þeirra hver maður og kona, hverju starfi
sem sinnir. Þeir kostir eru: Reglusemi,
umhirða og snyrtimennska í öllu starfi.
Þessara mannkosta er ekki síður þörf þótt
hátt rísi byggingar, ræktun aukizt og vél-
ar notist til hverskyns vinnubragða.
Sóðaskapur og ýmisleg drabbmennska í
búháttum, verður að berast fyrir borð, ef
við viljum geta til fulls tileinkað okkur
þann sóma að teljast menningarbændur.
Heimreiðar. Nýskeð átti ég tal við mann,
vel greindan og heilsjáandi. Talið barzt
að ytri svip sveitabýla. Hann sagði: „Við
heimreiðarhliðið heilsar býlið mér. Það er
eins og ég finni handtak bóndans í hendi
mér“. Þau eru misjöfn handtökin, 1 lófa
gestsins. Óneitanlega er það nokkurs um
vert, fyrir svip býlis hvers, hvernig heim-
reiðargatan er hirt og um búin.
Það er engin ánægja né augnagaman að
sjá sumra heimila heimreiðar, götu, með