Freyr - 01.07.1947, Blaðsíða 15

FREYR
197
skólanna, að þeir opna augu æskunnar
fyrir þægindum, sem vert er að keppa að
og notfæra sér.
Margur áfellir æskuna nú á dögum fyrir
ærsl og ístöðuleysi. Sjálfsagt er eitthvað
hæft í því, að æskan sé óstöðug í rásinni
og líti ekki sérlega alvarlega á hverja
stundina, sem líður. Sé um sök að ræða,
er hún hjá uppalendunum og ráðandi
öflum í þjóðlífinu, en ekki hjá þeim, sem
raunverulega mega sín minnst. Þetta
hljóta allir að sjá.
Fyrir 15—20 árum voru nemendur sveita-
skólanna að jafnaði 18—24 ára. Þetta fólk
vissi hvað það vildi, tók vel eftir öllu, sem
gerðist, og gat einbeitt sér talsvert. Furðu
ört breyttist þetta. Skólafólkið varð æ
yngra með hverju ári, allur hraði fór vax-
andi og nýjungar á öllum sviðum. Nú er
fjölbreytnin svo mikil og svo margt ber
fyrir skynfæri æskunnar, að hún er ein-
lægt í vanda um það, hvað skuli velja
til dægrastyttingar óg hverju hafna.
Foreldrar og skóli hafa nú misst tökin á
öllu saman vegna dekurnáttúru og hé-
gómaskapar. Þessir aðilar þóttust allt í
einu hafa uppgötvað einhverja nýja upp-
eldisaðferð, þar sem leikur átti að vera
uppistaðan í öllu uppeldi og námi. Þegar
svo vitleysan hefir sigrað, kenna báðir
aðilarnir hinum minnimáttar um mis-
tökin.
Vinir mínir. Hlýðni og hófleg alvara er
enn sem fyrr höfuð-undirstaða mann-