Freyr - 01.07.1947, Blaðsíða 36

218
FRE YR
tilheyrandi hliðum, snúnum, hallandi, mis-
háum tréstólpa-fauskum, lafandi gadda-
vírsflækjum, hangandi hurðarskrápum,
sem illt er að komast til ráðs við, fyrir
umfaranda. Sjálf heimreiðargatan, ílæg og
illfær hestum og bifreiðum stundum, slíkt
er engin snyrtimennska.
Þegar heimreið sleppir og í hlað er
gengið, blasir oft við sjónsærandi um-
hverfi. Hlaðið er illa lagað og slökkótt
moldarhlað — stundum illdauna forar-
hlað, sem skapar slæma aðstöðu fyrir hús-
freyjuþrifnað innan veggja.
Á hlaði, eða í kring um íbúðarhús, eða
bæ, ægir oft saman ýmsu amboða- og
áhaldaskrani, ónýtu og alls-óþörfu rusli,
sem engan rétt á til veru nærri manna
bústöðum. Öll hlöð þurfa að vera vel lög-
uð, rúmgóð, grjótfyllt og malborin og
steypt stétt kringum íbúðarhús. Víða er
bæjarskólps óþverra hellt á hlað, eða í
hlaðvarpa, þar sem ekki eru safnþrær við
íbúðarhús. En því verr bæta vanhirtar
bæjasafnþrór lítið úr vanzanum, þar sem
þær eru látnar standa opnar og gapandi
skammt frá bæjarvegg, með sírennandi
grænum, úldnum slímstraumum út á tún-
in, og skapa í kring um sig megna rotnun-
arfýlu.
Slík vanhirða getur valdið heilsu- og
líftjóni þeim, sem við búa, einkum smá-
börnum. Salerni vanta alltof víða. Allt
slíkt er óþolandi brot gegn þrifnaðarlegu
velsæmi hvers heimilis. Annars virðist
mér það svo, að öll utanbæjar snyrtni og
þrifnaður, sé meira háð réttum skilningi
„Skín við sólu Skagafjörður“ (Ljósm.: Þorsteinn Jósepsson)