Freyr - 01.07.1947, Blaðsíða 19

PREYR
201
i
Eiðaskóli
Tala þeirra, sem stundað hafa nám í
þessum skólum, er orðin um hálft þriðja
þúsund og skiptast þeir þannig á skólana:
Frá Ólafsdal um 160, frá Eiðum um 260,
i frá Hólum rúmlega 1000, frá Hvanneyri
rúmlega 1000.
Þegar saga Hvanneyrarskólans var gefin
út á fimmtíu ára afmæli hans 1939, var
aflað upplýsinga um atvinnu allra bú-
fræðinga frá skólanum. Af þeim reyndust
68.5% stunda landbúnað eða skyld störf,
sem aðalatvinnu.
í vetur var athugað um atvinnubúfræð-
inga frá Hólaskóla. Af þeim stunduðu 70%
landbúnað.
Af þessu sést það, að rösklega tveir þriðju
búfræðinganna frá Hólum og Hvanneyri
stunda nú landbúnað. Sú staðreynd hnekk-
ir því, sem oft hefir verið haldið fram,
að búfræðingarnir hyrfu flestir að öðrum
störfum en landbúnaði, í þjóðfélaginu.
En hver er þá árangurinn af starfi
bændaskólanna?
Þessari spurningu verður aldrei full-
svarað. Það er hægt að færa sannanir fyrir
því, að einn af hverjum átta bændum í
landinu séu búfræðingar, og hvað mikill
hluti búfræðinganna vinnur við landbún-
að á annan hátt. En þetta er ekki ein-
hlýtur mælikvarði á gildi skólanna fyrir
landbúnaðinn og þjóðarheildina, heldur
hitt, hverju búfræðingarnir hafa komið í
framkvæmd, af því sem gagnlegt má telj-
ast og er til umbóta í búnaðinum. Það er
aðalatriðið og eftir því verður starf þess-
ara stofnana að metast.
Framfarirnar í landbúnaði íslendinga
hafa aðallega orðið á því tímabili, sem
skólarnir hafa starfað. Þeir hafa átt
drjúgan þátt í því sem gert hefir verið.
Búfræðingarnir hafa venjulega staðið
fremstir í baráttunni fyrir umbótum í
búskapnum, ekki einvörðungu hver á sinni
jörð, heldur oft á félagslegum grundvelli,
og á þann hátt hafa áhrifin frá skólunum
náð til miklu fleiri en þeirra sem notið
hafa skólavistar.
íslenzkir búfræöingar hafa á liðnum ár-
um átt við mikla erfiðleika að stríða. Af
þeim mun áhalda- og verkfæraleysi, á-
samt fátækt þeirra sem stundað hafa
landbúnaðinn, staðið þeim mest fyrir þrif-
um í umbótastarfinu.
Verkfæralítill maður fær litlu áorkað þó