Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Page 75

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Page 75
tveir landar í ameríku 57 ar, feður, mæður, systur, bræður og fleira frændfólk. Þess utan slæðist ssegur af nágrönnum og vinafólKi með“. »Og tilefni þessara gleðifunda í“ sPyr ég. „Þau eru nú margvísleg“, segir ^alter. „Á morgun verður haldið UPP á fimmtíu ára giftingarafmæli ^angafa míns og ömmu, tuttugu og finim ára giftingarafmæli frænda mins, elzta systir mín lætur skíra fjórða barn sitt; en sú yngsta giftir sig“. Ég hálfpartinn kveið fyrir að ienda í slíku margmenni, sem hlaut að hafa á sér einskonar helgibrag; ®n þau óþægindi voru smámunir hjá Pví, að fá fría ferð og gisting. Verð þó að játa, að þetta happ hreif mig ekki, eins og það hefði gert fyrr a arum. Þannig lamar ellin fram- akið jafnt og aðra sálarkrafta. Á leið út úr borginni sá ég fyrst veruleg merki þeirra stakkaskifta, sem Winnipeg hafði tekið síðan ég ntti þaðan. Þá sjaldan hugur minn afði hvarflað hingað, sá hann borg- 1Ua eins og hún leit út laust eftir a ^amótin. Og spölurinn milli Sípíar °§ Leland hafði ekki gefið stórfeld- fr. breytingar til kynna, og var ég ^eim óviðbúinn. Hefði þó mátt vita , JTamtaksmenn hér sem annars v.a ar Lynnu að haga seglum eftir ,, , x tuttugustu aldarinnar, sem n asi® hefir fjöri og framförum í ^asir hvers dugandi manns. En ný- ugarnar mgr ^ óvart, líkt og ka VaS^ ,k°minn í framandi land, og Þu^f1 ^Vl" miður. Verst að sjá Walter r a hafa sig allan við, að verjast k_e stri, fyrir öllum þeim urmul egg ^eysa íram °g aftur um s ett malbikið svo langt sem augað eygir. Og það löngu eftir að komið er út úr aðalbænum. En þrátt fyrir allan gauraganginn fer keyrslan vel með mig. Veðrið hlýtt og bjart og vegurinn láréttur og þráðbeinn; en „bleikir akrar og slegin tún“ á báðar síður. Munur eða krókaleiðirnar um fjalllendið vestra. „Björguleg er sléttan“, segi ég við Walter. „Læt ég það nú vera“, segir hann. „Þetta er ónýtur jarðvegur hér norður eftir öllum götum. Bíddu þangað til við komum út í Mörk“. Og enn dettur mér Oscar í hug. Veit ekki hvort ég ætti að taka orð Walters sem spaug eða háð eða rómantíska bjartsýni, og held mér saman, hæst ánægður með, að njóta hvíldarinnar í veðurblíðunni — og öryggi ökumannsins. Og ég sit í hálfgerðu móki þar til malbikið er á enda og vegurinn gerist mölborinn, en jafn breiður sem fyrr og vel upp borinn. Og þó komið sé út fyrir hinar svonefndu sléttur, er landið en slétt eins og lygn vatnsflötur, en talsvert skógi vaxið, þó merkin sýni, að mikið af honum hefir verið rutt. Víða vottar fyrir grjóti og er öll spretta fremur léleg nema í kál- görðum, sem sýnilega hafa notið sér- stakrar ræktar. Heimilin og útihúsin eru snotur og vel um alt gengið, að því er séð verður frá veginum, en eru gerð í stíl, sem minnir mig á myndir af bújörðum á Balkanskaga. Hér búa sérvitrir menn, hugsa ég, en læt það ekki uppskátt við Walter. Hélt að við værum kanske komnir út í Mörk, og spyr hann hvort svo sé. „Ekki nú aldeilis. Eða sýnist þér þessi húsakynni bera það með sér, að landar búi hér?“ „Ég hélt kanske að þeir bygðu svona í Mörk“, segi ég sneypulega.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.