Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Síða 108

90
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Er ráðgert að nytja gufuaflið á ein-
hvern hátt.
Hafnarfjörður er umkringdur
hrauninu. Þar er nú allstór bær. Þar
er sjaldgæfur skemtigarður, djúp
hraunhvos, kölluð Hellisgerði, í botni
þess er lítill pollur með gosbrunni, í
hraunsprungunum eru ræktuð blóm
og skrautjurtir. í bænum var og er
hinn gamli Flensborgarskóli. Þar er
og hin stærsta og ef til vill eina raf-
tækjaverksmiðja landsins. Einnig er
þar allmikill útvegur. Ég kom oft í
Hafnarfjörð eftir þetta, og átti þar
óvæntum vinafagnaði að mæta.
HERDÍSARVÍK — STRANDAR-
KIRKJA
örlög þegar ýfast myrk
og að oss baki snúa,
þá er eina stoðin styrk
á Strandarkirkju að trúa.
Þessari vísu slepti Grímur úr
kvæðinu um Strandarkirkju, þegar
kvæðabók hans var prentuð — hefir
líklega þótt hún stinga í stúf við
önnur erindi kvæðisins. Hér er ég
nú með Sigurjóni bróður mínum,
tveim sonum hans og tengdadóttur
á ferð austur um sveitir. Er þá fyrst
áð í Herdísarvík, þar sem skáldið
Einar Benediktsson eyddi síðustu
árum ævinnar. Síðan hann leið hefir
öldruð kona, sem annaðist hann,
verið þar einsetukona. Hún segir sér
leiðist ekki, því andi Einars sé þar
í kringum sig. Hún þverneitaði því,
að sálarkraftar Einars hafi nokkurn
tíma þornað — aðeins líkammn
hrörnað. Hún var nýlega búin að
senda bókasafn hans og handrit til
háskóla íslands, og sýndi háskóla-
bókavörður mér sumt af því sjald-
gæfasta nokkru síðar. Eftir voru
skrifborð hans, óríkmannlegt, og
stóll, gamall og slitinn, sem þó hafði
einhverntíma séð fífil sinn fegri-
Konan heitir Hlín og er dóttir Jóns
og Þórdísar Eldon, sem áttu heima
hér vestra — gáfuð kona og orð-
heppin, eins og hún átti kyn til.
Næst var áð við Strandarkirkju-
Hún er einhver auðugasta kirkja
landsins og dafnar á hjátrú fólksins
— áheitunum. Þjóðsagan segir, a®
engill hafi haldið á ljósi og vísað
Gissuri hvíta og föruneyti hans 3
höfn í sjávarháska, eftir að hann
hafi heitið að reisa kirkju guði til
dýrðar í bjarglaun. Kirkjan var
reist, því eins og Grímur komst að
orði:
Þá var tíska orð og eið
allan vel að halda.
Stytta hefir verið reist þar nýleg3’
sem tákna á engilinn. Er það stein-
stólpi með konuandliti, en engan
hafði hún þó kyndil á lofti.
minti mig því meira á konu Lots.
SELFOSS — SOGIÐ
Þunga sigursöngva
söng hér elfan löngum,
köld í voðaveldi
vegu sleit hún sveita.
Við Ölfusá er fremur lagte^
sveitaþorp, sem heitir Selfoss, •
hefði betur átt að heita Ölf°sS^
samræmi við árheitið. Staer
byggingar þar tilheyra samvinnn^
félögunum, sem virðast vera
gleypa alla fjársýslu og verS a
landsins. Þar er ölfusárbrúin 1
nýa, falleg brú og traust, en ^
styttri en ég hafði ímyndað u1®
Er hún ein af þremur brúm lan
ins, sem ég fór um og ekki núnn^
á hestagötur og kotbúskap. Hin