Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Qupperneq 126

108
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
ekki séu þeir meSlimir félagsins, vinna
bætSi beint og óbeint að áhugamálum þess,
eru sízt lakari borgarar hinna vestrænu
þjóðlanda en hinir, sem hafa flýtt sér að
þvl að fela sig og gleyma sjálfum sér,
uppruna sínum og erfðum. Hvaða verð-
leiki getur verið I þvl fólginn að kasta á
glæ, um stundir fram, öllu þvl gamla og
góða, sem okkur hefir fallið I erfðahlut
sem íslenzkum mönnum, eða fóllti Is-
lenzkrar ættar? 1 þessu sambandi er þess
að gæta, að Isienzki arfurinn er tvöfaldur,
að þvl er þá okkar snertir, sem fæddir
erum á Islandi. Annars vegar er föður-
arfuriim, landið sjálft. Þann hluta arfsins
skildum við eftir, er við hurfum úr landi
feðra okkar og gerðumst borgarar hinna
vestrænu þjóðlanda. Hins vegar er móður-
arfurinn, málið, og þau bókmenntalegu
menningarverðmæti, sem það hefir skapað,
fyrr og síðar. Þessi móðurarfur var okkur
gefinn I vöggugjöf, og hann varð snemma
óaðskiljanlegur þáttur I sálarlífi okkar.
Þennan arfshluta viljum við efla og fá
hann börnum okkar og barnabörnum I
hendur, svo að þau, á sínum tíma, megi
leggja hann I byggingu þess menningar-
musteris, sem hér er I smíðum. Og ekkert
er okkur meira gleðiefni en það, að sjá
þess vott, að hin unga kynslóð, sem á að
erfa landið, er þess reiðubúin að taka á
móti þessari dýrmætustu gjöf, sem við,
hinir eldri, getum að henni rétt: móður-
arfinn íslenzka.
Þetta félag hefir frá öndverðu, þrátt
fyrir þær undantelcningar, sem að framan
greinir, átt miklum vinsældum að fagna,
og stefna þess hlotið viðurkenningu
margra mætra manna af ýmsum þjóð-
floltkum. Félagið hefir notið þeirrar
sæmdar, að hafa átt að heiðursverndurum
nokkra þjóðhöfðingja, bæði landstjóra
Canada og forseta íslands. Fyrir nokkru
fór stjórnarnefndin fram á það við Herra
Ásgeir Ásgeirsson, hinn nýja forseta Is-
lands, að hann gerðist heiðursverndari fé-
lagsins, eins og fyrirrennari hans, hinn
ástsæli Herra Sveinn Björnsson, hafði
verið. Sendi forseti íslands jákvætt skeyti
um hæl, og er okkur mikil ánægja að þvl
að mega telja hann vin og verndara þessa
félags. Þá var hitt okkur ekki síður gleði-
efni, er His Exceilency, Vincent Massey,
landstjóri Canada, brást á sama hátt við
samskonar málaleitan af okkar hálfu, pg
gerðist heiðursverndari okkar hér vestan
hafs. Erum við þalcklát þessum tignu
mönnum fyrir góðvild þeirra gagnvart fé-
laginu, og munum við jafnan kappkosta
að haga svo störfum okkar og stefnu fé-
lagsins, að I engu kasti skugga á nöfn
þeirra.
1 þetta sinn, eins og á fyrrl þingum,
hljótum við að minnast þeirra, sem horfið
hafa af starfssviðinu fyrir fullt og allt.
Við þökkum þeim vel unnin störf, geym-
um minningu þeirra með hlýhug og biðj-
um ástvinum þeirra allrar blessunar. Með-
limir félagsins og nánir samstarfsmenn,
sem látist hafa frá þvl er þjóðræknisþing
var haldið stðast, eru:
Árni Pálsson, prófessor, Reykjavík,
(heiðursfélagi), Mrs. Aðalbjörg Thordar-
son, Selkirk; Hrólfur Sigurdson, GimU;
Dr. Baldur Olson, Winnipeg; Ármann
Björnsson, Vancouver; Eirlkur Sigurðsson,
Winnipeg; Mrs. Anna Thordarson, Seattle;
Björn Hinriksson, Churchbridge; Sigurður
Finnson, Árborg; Ástvaldur Hall, Wyn-
yard; Sigurður Þorvaldur Kristjánsson,
Gimli; Jón Einarsson, Winnipeg; Jd-
hannes Pétursson, Winnipeg; Lilja Oliver,
Winnipeg; Thorlákur Nelson, Lundar,
Man.; Ellas ólafsson, Gimli.
,,Ekki skal gráta Björn bónda, heldur
safna liði“, var sagt forðum, og svo segj-
um við enn. Minningu þessara og annara
látinna meðlima félagsins, er beztur og
mestur sómi sýndur þannig, að við, sem
enn erum ofan moldu, grlpum merkioi
sem fallið hefir úr höndum þeirra, höldum
því hátt á loft og berum það fram til
sigurs.
Er telja skal greinar starfsmála okkar,
vil ég fyrst nefna Samvinnuxnál við Is'
land. Hvað Þjóðræknisfélag íslendinga
Vesturheimi snertir, hlýtur samvinnan vi
Island að vera og verða ein af meginstoo-
unum, sem félagið stendur á. Á því stutta
tlmabili, sem hér um ræðir, hafa þó ver
nokkur samskipti milli stofnþjóðarinnar
og okkar hér. Allmargir gestir hafa tar,-
fram og aftur milli landanna, og b°r
bróðurorð og góðvild yfir hafið. Skömn®
eftir að slðasta þjððræknisþing var haid •
komu hingað til borgarinnar þau Gu .
mundur bóndi Jónsson frá Litlu-Brekku
Borgarfirði, kona hans og tengdasyn
þeirra, Hilmar Skagfield, Þórólfur Sm
og konur þeirra. Skrifaði Smith sio®
ferðasögu þeirra I íslenzk blöð, og minn 1
þá mjög hlýlega á heimsókn þeirra
Winnipeg. Þá kom hingað Gylfi P-
son, alþingismaður og prófessor I v ,
skiptafræði við Háskóla íslands, og a
löngu síðar bróðir hans, Vilhjálmur
Glslason, þjóðkunnur menntamaður og 1
höfundur, nú forstöðumaður RlkisútvarP ^
ins. Flutti hann opinbert erindi h r
borginni fyrir áeggjan ÞjóðræknisfélaS
ins, er hann nefndi: „Athafnir og an
líf“. Þá kom hingað I heimsókn til £ettin0llr
sinna I Argyle-byggð Jðnas Kristjánss ^
kaupsýslumaður frá Akureyri, og s°
leiðis frú Anna Ásmundsdóttir Tor a
frá Reykjavík; sýndi hún listmuni, ein ^
ullarvörur, víðsvegar um Bandarík ngrjr
Canada. — Sumir þessara gesta, og a^naj
sem komu, en ég kann ekki að ne