Heimilisritið - 01.09.1945, Side 38

liefur hann misst stjóm á bíln-
um af þeim orsökum. Hann þarí
bæði andlega og líkamlega
hvíld“.
Læ'knirinn hafði um þetta
fleiri orð og mér virtist hann
álíta mig eiga óbeina sök á slys-
inu. Þetta var þá hamingjan,
sem við þrjár, er allar elskuð-
um Frede, höfðum búið honum.
Blindur!
Það var voðaleg tilhugsun.
Yfirmaður eða vinnuveitandi
mannsins míns var ágætismað-
ur og kvaðst geyma Frede stöð-
una. Hann bauð mér atvinnu
við stofnunina, á meðan Frede
væri að ná heilsunni. Mæðgum-
ar samþykktu það fyrir mína
hönd.
Þær ákváðu að flytja Frede
heim frá sjúkrahúsinu strax og
hann yrði ferðafær. Allar fjár-
hagsáhyggjur lögðu þær á
mínar herðar. Þær gáfu mér í
skyn, að ég yrði að greiða fyrir
dvöl Rolfs á skólanum þetta
síðasta námsár hans. Eg minnt-
ist ráðlegginga læknisins við-
víkjandi Frede, um algera hvíld
á sál og líkama. Svo tók ég
djarflega ákvörðun.
Eg fór á fund fyrverandi hús-
bónda míns. Hann tók mér
mjög vel og bauð mér stöðu.
Eg bað hann að lána mér 2000
krónur og vena mér hjálplegur
við útvegun ódýrrar íbúðar. Eg
kvaðst koma til hans eftir sex
mánuði og vinna af mér skuld-
ina.
Þetta gekk eins og í sögu. Að
því búnu fór ég til húsbónda
Fredes og sagðist ekki geta
tekið stöðu hjá honum. En ég
sagði honum að Kis mágkona
mín gæti unnið hjá honum.
Hún væri líka duglegri en ég.
Húsnæði, gott og ódýrt, út-
vegaði fyrverandi húsbóndi
minn í húsi utan við bæinn.
Þá tók ég 600 krónur af lán-
inu og fór heim til mæðgnanna.
A leiðinni kom ég við í sjúkra-
húsinu og sagði hvert ætti að
flytja Frede. En heimkomunni
gleymi ég aldrei.
Kis fékk næstum taugááfali
er ég sagðist hafa ráðið hana.
Og tengdamóðirin barmaði sér
afar mikið, einkum vegna þess
að Rolf yrði að hætta námi. Eg
fékk þeim peningana og skýrði
þeim frá því, hvaða ráðstafanir
ég hefði gert, hvar ég hefði
fengið lán og hvar ég ætlaði að
greiða það. Svo fór ég, eftir að
hafa kvatt þær vingjamlega.
Húsnæðið sem við Frede sett-
umst að í, var ekki fínt. En
hann 9á ekkert ennþá, svo að ég
hugsaði ekki um útlit þess.
Frede leiddi ég dag hvern út í
sólskinið. Eg sá að friður sá er
þarna ríkti hafði góð áhrif á
hann. Hann hafði alltaf bindi
36
HEIMILISRITIÐ