Heimilisritið - 01.05.1947, Qupperneq 20

snillingar, liafa verið* þannig á
unga aldri; en þeir unnu bug á
þessum hindrunum. Það getur þú
líka, ef þú vilt gera alvarlega til-
raun. Með því að þroska sjálfan
þig, verðurðu fær um að njóta til
fulls hinnar mest töfrandi listar —
samræðulistarinnar.
í samtölum er strax tekið eftir
kurteisi og samúð með öðrurn. Ef
þú ert of hlédrægur og feiminn,
fer aðra að gruna, að eitthvað sé
, að, annað hvort þér sjálfum eða
félagsskapnum. Til þess að yfir-
vinna hlédrægnina er um að gera
að glevma sjálfum sér og fá áhuga
á því, sem aðrir segja.
Með því að skiptast á hugmynd-
um við skynsamt, vel menntað
fólk (sama hvert efnið er) öðlastu
umhugsunarefni, sem þú getur far-
ið að vinna úr. Þessar liugmyndir
munu auka þekkingarforða þinn,
og hver getur neitað því, að þekk-
ing sé máttur?
Við getum ekki öll verið heima
í öllum efnum. Þegar þú hlustar
á ágætan samræðusnilling, ein-
hvern, sem víða hefur ferðast, ,eða
hefur vakið eftirtekt fyrir sköru-
lega framsetningu í mæltu máli,
þá skaltu taka vel eftir. Þú leggur
hornsteininn að framtíðarvelgengnl
þinni með því að hlusta vel. Sú
list, að kunna að hlusta vel, er afár
mikilvæg. Það er ágætur vottur
um kurteisi- að sýna með lifandi
eftirtekt, að þú hafir hina mestu
ánægju af ræðumanni og orðum
hans. Enginn nema gjörsamlega
hugsunarlaus og taktlaus maður
ætti að láta sér detta í hug að
trufla hugsanagang þess, sem tal-
ar. Hafir þú eitthvað að segja, þá
láttu hinn fá ráðrúm til að láta til
sín heyra; þá, og þá aðeins, get-
urðu tekið til máls.
Þetta merkir ekki, að þú eigir
að sitja eins og tréhestur. Vertu
fyrir a'lla muni lifandi í viðmóti.
Láttu svip þinn bera þess vott, að
þú fylgist af skynsemi með ræðu-
manninum.
Flestir hafa einhverntíma orðið
fyrir því að hitta yndislega stúlku,
eða álíka fríðan mann, sem ekkert
virtist vanta þeirra hluta, sem
skapað geta fullkominn yndis-
þokka — þangað til talað orð eyði-
lagði allt saman!
Ekkert er jafn heillandi og
hljómfögur rödd; og á hinn bóginn
læ'tur ekkert jafn óþægi'lega í eyr-
um og hás, ruddaleg og rám rödd.
Sem útvarpsræðumenn lærðu
mælskumenn það, að rétta aðferð-
in er hvorki sú að hvísla né hrópa;
heldur tala blátt áfram, hafa jafnt
bil milli orðanna og bera sérhvert
orð fram með réttum hljómblæ.
Vel þjálfuð útvarpsrödd er vel þess
verð, að hún sé sett sér sem mark-
mið. Veiztu hvernig útvarpsþulir
öðlast „góða rödd“? Algengasta
aðferðin er að fá söngkennslu. Ef
það er útilokað, þá hlustið vand-
14
HEIMILISRITIÐ