Heimilisritið - 01.05.1947, Síða 29

getur maður ekki látið freistast.
Mann gæti ekki einu sinni langað
til að láta freistast.
— Guð hjálpi þeim manni, sem
giftist þér.
Hún hlustaði ekki á hann. Hún
var að hugleiða, hvernig Phil hafði
komið fram gagnvart henni í
kvö'ld. Ilvernig gat hann gert því-
líkt og annað eins?
Þau sneru til baka, en ekki höfðu
þau farið langt, er Brigid kom
auga á Phil t>g Leilu. Þau höfðu
farið úr skóm og sokkum. Þau
höfðu verið að vaða í fjörunni, en
þau voru hætt að vaða. Phil var
að kyssa hana.
Gordon greip í höndina á henni.
—Þetta er ekki svo slæmt, sagði
hann.
Hún kippti að sér hendinni. —
Þetta skal ég aldrei fyrirgefa hon-
um, hreytti hún út úr sér milli
samanbitinna |tanna. Hún þaut
svo burt.
— ÉG VEIT ekki, hversvegna
ég gerði það. Ég gat víst bara ekki
að því gert, sagði Phil aumur.
Þau stóðu á gangstígnum, sem
lá upp að húsinu hennar.
— Talaðu ekki við mig. Vertu
ekki að segja mér neitt, sagði
Brigid grimm. — Mig langar ekk-
ert til þess að hlusta á það. Komdu
aldrei aftur fyrir mín augu.
— Ó, Brigid, láttu nú ekki
svona. Það ert þú ein, sem ég kæri
HEIMILISRITIÐ
mig um. Hún — hún er bara svo-
leiðis stelpa. Og hún er ekkert lík
þér. Hún lætur eins og henni þyki
eitthvað varið í mann. Hún vildi,
að við færum að vaða þarna í fjör-
unni — ég vissi, að þú myndir
verða yond — en ég segi þér alveg
satt, Leila er svoleiðis stelpa, að
maður-------.
— Ég trúi þér ekki! hrópaði
hún. Ef þú hefðir elskað mig, þá
myndirðu aldrei hafa gert þetta.
— Brigid, ef þú vildir bara —.
— Farðu burt! hrópaði hún.
Burt!
Kjökrandi gekk hún heim gang-
stíginn, og þótt hann kallaði á eft-
ir henni, þá vildi hún ekki snúa
við. Ilann var eini strákurinn, sem
hún myndi nokkurn tíma elska, og
hann hafði brugðizt henni.
Þegar hún kom inn í forstof-
una, heyrði hún, að foreldrar henn-
ar voru að rífast enn einu sinni.
í þetta sinn í bókaherberginu. En
þau hættu, þegar þau heyrðu, að
útidyrnar voru opnaðar. Rorv kom
fram í forstofuna.
— Sæl Brigid mín. Þú kemur
snemma heim. Skemmtirðu-----------
Ilann sá, hvernig hún var á svip-
inn. — Brigid, hvað er að? Ilvað
hefur komið fyrir?
Hún hljóp í fang hans og grúfði
andlitið á öxl hans.
— Hvað er að, Brigid?
Hún sagði honum nú upp alla
söguna, Hún hafði ekki ætlað sér
23