Heimilisritið - 01.05.1947, Síða 39

Þegar þú hefur séð maiminn,
sem þú elskar, í faðmi annarrar
stúlku, — hvað geturðu þá ann-
að en farið frá honum?
Ég geri ráð fyrir að anddyrið
hafi verið kalt, dimmt og dapur-
legt, en mér fannst það eins og
sjálfur himinninn — Þetta var
heimili mitt.
Jæja, þessir dagar eru liðnir.
Enda þótt Páll hafi ætíð sagt,
að borðstofan væri bezta herberg-
ið í húsinu, hefur mér aldrei fallið
hún vel. Leðurstólarnir eru of hál-
ir til þess að vera þægilegir, og
rispur og blettir sjást of greinilega
á þeim, og dökkbláa gólfteppið er
all'tof viðkvæmt fyrir óhreinind-
um. Þess vegna var ég aldrei full-
komlega ánægð með hana. Auk
þess er síminn í borðstofunni, og
nú upp á síðkastið hefur hann
hringt og hringt án afláts og minnt
Pál á að „gera nauðsynlegar ráð-
stafanir“.
Það var líka í borðstofunni að ég
sá Wendy í fyrsta sinn. Ég hafði
að vísu séð hana tilsýndar áður,
þegar ég var með Páli í Mognton,
HEIMILISRITIÐ
33