Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 5

stofunnar, þrátt fyrir hættu-
merkið um yfirvofandi loftárás.
Það myndi hún aldrei þora aft-
ur. í sundurskotnum húsunum,
þar sem varðstofunni hafði ver-
ið komið fyrir, gekk hún manna
á milli og spurði eftir honum.
Og að lokum fann hún hann,
þar sem hún skreiddist gegnum
hálfbrunnar kjallaradyr. Hann
var að sinna litlum dreng með
slasaðan fót. Svo mikið létti
henni við að sjá hann lifandi og
ómeiddan, að hún hrópaði upp
nafn hans. Hann sneri sér við ...
og á þeim örfáu sekúndum, sem
hann horfði til hennar, breytt-
ist svipur hans úr ótta í ... já,
það varð reiðisvipur. Og síðar,
er þau gengu saman eftir svotil
mannauðum götunum, neyddi
hann hana til að heita því að
heimsækja hann ekki þangað
aftur. Hann varð að vera viss
um, að hún væri ekki í beinni
hættu, að svo miklu leyti sem
hægt var að vera viss um slíkt.
Annars gæti hann ekki sinnt
störfum.
Hún skyggndist um upp eft-
ir götunni. Hann átti að vera
laus fyrir klukkustund. Það var
að skella á myrkur. Hún grillti
varla hinn enda götunnar. Hún
hrökk við. Þetta sérkennilega
hljóð frá fallandi sprengju fékk
hjarta hennar til að nema stað-
ar. Hún hélt höndunum fyrir
eyrun. Ærandi sprenging klauf
loftið umhverfis hana. Hún
þrýsti sér upp að húsvegg, unz
hávaðanum linnti. Þá svipaðist
hún um á ný. Hún hafði rétt í
þessu verið að óska eftir því, að
Eric væri í nánd, en nú hafði
þessi sprengja einmitt fallið þar,
sem Eric var vanur að ganga
heimleiðis. Hún neri hnúunum
um gagnaugun. í huga hennar
var einlæg bæn til guðs um að
vernda hann. Bara, að hann væri
ekki kominn þetta langt áleið-
is ...
En þá sá hún hann skyndilega
birtast í rökkrinu við endann á
húsaröðinni. Hann kom ... hann
kom! Hún fagnaði. Hún veifaði
til hans og hrópaði, og hann
veifaði til baka. Hann gekk fast
uppi við húsveggina; en þegar
hún kom til móts við hann, gekk
hann út á götuna til þess að
vefja hana örmum. Hún grét og
hló í senn. Og síðan héldu þau
heim á leið.
Það heyrðust nokkrar spreng-
ingar 1 fjarlægð. Glaðværð
þeirra tveggja og sprengjuhljóð-
in munu hafa yfirgnæft hávað-
ann yfir höfðum þeirra. En
skyndilega greip Eric Land til
hennar, þrýsti henni inn í vegg-
skot og varði hana með öllum
líkama sínum og báðum hönd-
um útréttum. Sprengja féll.
Hann stóð grafkyrr nokkra
HEIMILISRITIÐ
3