Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 42

Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 42
upp á gamlan kunningsskap, svo Tilbaki varð að takast á hendur ferð í spítala. Þá var ekki um annað að gera fyrir hana, en að skipta um höfð- ingja. Hún flutti til Pereira, og hafi Tilbaki vanrækt að kenna henni nokkuð, hefur hún áreiðanlega kynnzt því hjá honum. Jæja, en Jenny arkar sem sagt inn til Tilbaka, með pels og allt sitt hafurtask og stillir sér upp við dyrnar eins og hún væri drottningin af Saba. Til- baki brosir undrandi. „Hverju skal þakka heiður- inn?“ segir hann. „Fjandi lít- ur þú vel út, Jenny. Þú ert rétt eins og hérna áður fyrr. Hvað hefurðu fyrir stafni hér í borg- inni?“ „Það skaltu strax fá að vita, Tilbaki," segir hún. Hann gefur hemri óblandað gin og glápir aftur í spegilinn, og lagfærir fína slifsið lítið eitt. Hann er afar ánægður með sjálfan sig. Maður á aldrei að elta kvenmann, hún kemur til- baka af sjálfu sér, er eitt af kjöroi’ðum hans. Það er gamla sagan, hugsar hann. Jenny er eins og allar hinar. Hún getur blátt áfram ekki án hans ver- ið. Svo segir hann: ,,Jæja, Jenny, hvað er um að vera?“ 40 Hún drekkur ginið sitt, áður en hún svarar: „Pereira verður sleppt út í dag.“ Tilbaki blístrar hissa. „Þú segir ekki satt? Nú, svo þeir sleppa honum úr steininum, leppalúðanum. Og hvað svo?“ „Hann hringdi til xnín í morg- un,“ heldur Jenny áfi’am, „og sagðist koma til Chicago í kvöld, og spurði hvort ég gæti útvegað hei’bergi í kyrrlátu gistihúsi, svo hann hafi ein- hvei'n samastað, meðan hann hann geri smávegis viðskipti, áður en hann dragi sig tilbaka. Hann er að verða leiður á basl- inu, og auk þess veit hann vel, að nokkrir ykkar vilja gjarnan fá færi á honum, m. a. þú, Til- baki.“ Tilbaki kinkar kolli upp með sér. „En til hvers kemur hann þá hingað?“ spyr hann. Jenixy glottir. „Til að ná í dálítið af aurum, auðvitað. Ef þú veizt það ekki, get ég sagt þér, að hann á 200.000 dollai’a geymda í banka- hólfi héi’na.“ Tilbaki blístrar aftur og hugsar svo að brakar í. Jenny heldur áfx'am: „Hann sagði mér frá öllu í símanum. Hann kemur hingað klukkan sjö og fer beina leið í gistihúsið. Þar á ég að hitta HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.