Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 9

Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 9
Konan hans, Selena, var hon- um hin eina kona. Hinsvegar myndu þeir gera aðkast að hon- um, ef hann vildi ekki vera með. Örlög eiginmannsins ... því þau voru hjón ... myndu verða á- kveðin af þeim, sem ynni kon- una. Beinvaxin, uppreist og ó- smeyk stóðu þau tvö þama í myrkrinu og biðu þess, er sköp þeirra vildu. Ekki eina andar- taksstund mátti sjá röskun á hinni jafnvægu ró, er einkenndi svip mannsins; hvorki ótta né þreytu. Hinn karlmannlegi og þó blíðlegi andlitssvipur hafði engum breytingum tekið allan þann tíma, sem þau höfðu stað- ið hér yið tjaldsúluna og beðið eftir ákvörðuninni. Hið lífmikla og viðkvæma látbragð konunn- ar bar heldur engan svip ör- væntingar né æðru, heldur beið hún þess sem hinir sex kald- rifjuðu og ölæru rómverjar myndu vilja. Sergius mætti augnaráði kon- unnar. í því var furðulegt þrek, er samstund^ kom honum til að gleyma öllu öðru í kringum hann. Skyndilega, næstum sem fyrir verkan ofureflis, fann hann til sterkrar löngunar eftir Sel- enu ... rétt eins og augnaráð hennar hefði mætt honum í til- liti þessarar konu. En hann náði valdi yfir sér, tæmdi bikarinn og gaf sig á vald umræðuefninu, sem var einvörðungu um ten- ingsspilið, sem fyrir höndum var. Teningarnir voru dregnir fram og lagðir á borðið. Hlæj- andi deildu mennirnir um það, hver skyldi kasta fyrstur. Hver þeirra átti að kasta sex sinnum, og tölurnar skyldu skrifaðar á borðið. Juba, stór og feitur mað- ur, stirður í hreyfingum og með feiknþreklegt niðurandlit, fékk hæsta tölu. Hann barði sigri hrósandi í borðið með stórum, grófum hnefa og kallaði upp, að það væri eins gott að láta sig fá kvenmanninn þegar í stað. Meðan kastað var, fann Serg- ius augnaráð konunnar hvíla linnulaust á sér einum. Eftir þriðju umferð hafði hann hæstu tölu. Og skyndilega kom honum til hugar: Hvað myndi ég gera af konunni. ef ég ynni hana? Lofa henni að fara og láta drepa manninn! Eða drepa bæði hana og hann? Hvar sem væri, myndu menn hans atyrða hann og segja, að hann óttaðist afbrýði- semi eiginkonunnar. Andartak sá hann eftir því að hafa tekið þátt í keppninni um hana. Iiann tók ekkert eftir því, að hann fékk upp sex á báða teningana í annað skipti, fyrr en undrun- arhróp hinna kváðu við í eyrum hans. Nú var það svotil afráðið, HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.