Heimilisritið - 01.01.1951, Side 27

í sig. Þótt hún vandaði sig,
myndu buxurnar aldrei fram-
ar líta út sem nýjar. Hún
myndi aldrei vei’ða eins dugleg
að sauma og móðir hennar. Hún
slétti úr saumunum á hné sínu
og virti þá fyrir sér gagnrýn-
andi. Þetta varð að duga.
Hún íhugaði, hvort hún hefði
gleymt nokkm og mundi, að
hún hafði ekki tekið til morg-
unverð handa föður sínum.
Hann var vanur að borða þeg-
ar hann kom heim. klukkan
fjögur á morgnana. Hún flýtti
sér að taka til kaffi, sem hann
gat svo hitað upp, brauð, smjör
og álegg, og lét það á eldhús-
borðið. Maður skyldi halda, að
hún hefði gert þetta 1 hundrað
ár.
Bara að móðir hennar kæmi
aftur, þá myndi allt batna. En
hún hafði engan að tala við.
Hún gat ekki talað við Kalla,
og hún sá föður sinn svo sjald-
an, og þó hann væri vingjarn-
legur og kallaði hana „litlu
mömmu“, var erfitt að vera op-
inská við hann. En nú ætlaði
hún að tala við hann um
mömmu og spyrja, hvenær hún
kæmi aftur.
Hún fór inn í herbergið sitt.
Skólabækurnar lágu á borðinu.
En hvað fullorðnir áttu gott
að hafa engin heimaverkefni.
Hún opnaði sögubókina, en um
leið og hún byrjaði að lesa,
fór hún að hugsa um hinn
smánarlega vitnisburð í krist-
infræðinni. Eftir tvær vikur
fengu þau einkunnabækurnar
og þá myndi faðir hennar kom-
ast að því. En ef til vill væri
bezt að sýna honum ekki ein-
kunnabókina. Hún gæti sjálf
skrifað undir, það gerðu mörg
börn í skólanum.
Hún heyrði raddir frá hinum
ellefu fjölskyldunum í húsinu.
Einhvers staðar var leikið á gít-
ar. Það var gaman að heyra
músík, þótt hún væri of lág til
að hún gæti greint lagið.
Sögubókin lá opin fyrir fram-
an hana. En í kvöld hafði hún
engan áhuga á bardögum á mið-
öldum og kúgun bændastéttar-
innar. Það var ekki nærri því
eins raunverulegt eða mikil-
vægt og Hans og Gréta og móð-
ir hennar. Hún settist upp í
gluggann.
Á leiðinni heim úr skólanum
gáði hún oft að móður sinni
uppi í skýunum. Nú sat hún og
horfði á dimman himininn yf-
ir stöðvarhúsunum. Það voru
margar stjömur og hún fann
nálægð móðurinnar.
Hún sat lengi og horfði upp
til stjarnanna og hugsaði. Hún
var viss um, að allt myndi
batna, þegar móðir hennar
kæmi. Hvers vegna kom hún
HEIMILISRITIÐ
25