Heimilisritið - 01.01.1951, Síða 31

hans. Stúlkan var berhöfðuð og
gekk hratt við hlið hermannsins.
Vörðurinn nappar hann, sagði
annar þjónninn.
Hverju skiptir það ef hann fær
hittP
Hann ætti heklur að forðast
götuna á þessum tíma. Hann
verður tekinn. Vörðurinn gekk
hér hjá fyrir fimm mínútum.
Gamli mað'urinn í skugganum
klingdi glasinu sínu við undir-
skálina. Yngri þjónninn gekk vf-
ir til hans.
Hvað á það að vera?
Gamli maðurinn horfði á
hann. Einn koniak enn, sagði
hánn.
Þér verðið fullur, sagði þjónn-
inn.
Gamli maðurinn horfði á
hann. Þjónninn fór.
•Hann situr hér í alla nótt,
sagði hann við félaga sinn. Ég
er að verða syfjaður. Ég kemst
aldrei í rúmið fyrr en klukkan
þrjú. Hann hefði átt að drepa
“sig í hinni vikunni.
Þjónninn tók koniaksflöskuna
og hreina undirskál af bítiborð-
inu inni í kaffistofunni, og gekk
til gamla mannsins. Hann lét
undirskálina fyrir framan hann
á borðið, og hellti glasið hans
fullt af koniaki.
Þér hefðuð átt að drepa yður
í hinni vikunni, sagði hann \rið
lieyi'narleysingjann.
.tíEIMILISRITIÐ
Gamli maðurinn gerði merki
með fingrinum. Aðeins meira,
sagði hann. Þjónninn hellti úr
ílöskunni þar til koniakið flóði
út af glasinu og niður á undir-
skálina. Takk, sagði gamli mað-
urinn. Þjónninn tók flösktma
með sér inn í kaffistofuna. Hann
settist við borðið hjá félaga sín-
um.
Hann er þegar fullur, sagð’i
hann.
Það verður hann á hverju
kvöldi.
Hvers vegna ætlaði liann, að
drepa sig?
Hvemið ætti ég að vita það?
Hvernig fór hann að því?
Hann hengdi sig í klæði.
Hver skar hann niður?
Frænka hans.
Hvers vegna gerði hún það?
Hún óttaðist um sáluhjálp
hans.
Hvað á hann mikið' af pen-
ingum?
Sand.
Hann lítur út fyrir að vera
nálægt áttræðu.
Hann er nn'nnsta kosti átt-
ræður.
Ég vildi óska hann færi að
fara. Ég kemst aldrei í rúmið
fyrir klukkan þrjú. Hvaða vit er
í svoleiðis háttalagi?
Hann situr sjálfsagt svona
fram eftir, af því honum finnst
það skemmtilegl,
?.9