Heimilisritið - 01.01.1951, Blaðsíða 50

En snúum okkur aftur að efn-
inu. Hafið þér umboð til að ráða
málinu til lykta við mig?“
„Eigið þér við umboð frá for-
stöðukonunni? Það get ég feng-
ið hvenær sem er, en kvittun
frá mér er fullnægjandi, þess
vegna var ég einmitt send. Ég
er líka kunnugust málinu frá
Önnu sjálfri. Hún trúði mér
fyrir öllu. Ef læknirinn óskar
eftir nánari upplýsingum, get
ég strax sagt frá ...“
Hjúkrunarkonan var orðin
dálítið hávær fyrir munn Önnu,
og læknirinn þaggaði ákaft nið-
ur í henni. Hann lauk upp
skúffu í skrifborðinu. „Já, þá
held ég að bezt sé að gera út
um þetta strax .. . með ávísun,
er ekki svo?“
„Eins og læknirinn kýs. Það
er þá fyrst átta ára uppeldi á
hælinu ... ef ættleiðingin er
útilokuð. Forstöðukonan áleit,
að sex hundruð krónur á ári
væri ekki of mikið.“
„Nei, það verður víst ekki
sagt ... alls ekki, það verða þá
4800.00 krónur ... við segjum
þá slétt 5000.00.“
„Já, og svo er það áframhald-
andi uppeldi stúlkunnar og
menntun. Við höfum hugsað
okkur, að láta hana læra hjúkr-
un. Eða ef til vill óskar lækn-
irinn annars?“
„Nei, nei, hreint ekki ...
hjúkrunarstarfið er göfugt, og
... jæja, það yrði þá segjum
við ..."
„Og svo er það útförin, hún
ætti, vegna barnsins, að vera
eins virðuleg og ...“
,.Já, auðvitað. Hvað haldið
þér, að þetta verði mikið í allt?
Þetta þekki ég svo lítið, að ég
á bágt með að ákveða ...“
„Forstöðukonan áleit, að tíu
þúsund í eitt skipti fyrir öll
væri hæfilegt.“
„Já, já — þó segjum við það.
Og þá er málinu þar með lok-
ið . .. ég á við ...“
„Læknirinn getur verið alveg
öruggur. Þér skuluð ekki verða
fyrir neinu ónæði af okkur. Og
svo sendum við lækninum dag-
bókina ... eða óskið þér, að
Anna hafi hana með sér 1 gröf-
ina?“
Læknirinn hugsaði sig ofur-
lítið um. „Nei, það er bezt, að
senda mér hana ... en poste
restante.“
LÆKNIRINN rétti konunni
ávísunina, hún fékk honum
kvittun, skrifaða á bréfsefni
spítalans. „Heilsu- og hvíld-
arhælið ,,Friður“, Klein
Marknov“, stendur á því.
Hún stóð upp. „Verið þér sæl-
ir, læknir. Og þakka yður fyrir
skilning yðar og lipurð.“
„Minnist ekki á það ... og
48
HEIMILISRITIÐ