Heimilisritið - 01.01.1951, Síða 52

var einu sinni vinnukona hjá
foreldrum mínum, eins og hún
hefur sjálfsagt sagt yður. Drott-
inn minn, blessuð stúlkan ...“
Frú Ris kemur forvitin inn
og fær hin gleðilegu tíðindi frá
manni sínum. í fyrstu er hún
dálítið dolfallin, en svo skilst
henni, hve stórkostlegt lán
þetta er fyrir þau, hún trúir
því varla fyrst í stað, að hún
eigi slíka hamingju í vændum.
Hún þýtur upp um hálsinn á
manni sínum og hrópar næstum
móðurlega: ,,Ertu nú alveg viss
um þetta, Frank?“
„Öldungis viss, góða mín. Þú
manst víst eftir henni Önnu,
blessaðri?11
„Já, já, við verðum að sækja
barnið. Ég verð að fá að sjá
hana strax. Og þú verður að
lofa mér einu, hún á að heita
Margit.“
„Já, góða mín, allt í lagi. Nú
verðum við bara að ná í hana.
Gerið svo vel að bíða, systir,
við þurfum að búa okkur dá-
lítið, bíllinn minn bíður úti fyr-
ir, svo ökum við öll til Klein
Marknov.11
Þegar frá sér numin hjónin
komu aftur í yfirhöfnunum,
hafði^ hjúkrunarkonan notað
tækifærið og læðst hljóðlega
burt.
„Hve mikið hafið þér svo
grætt á sögunni um hinztu
kveðju Önnu öll þessi ár?“
spurði dómai’inn.
Konan frammi fyrir honum
er ekki lengur í hjúkrunarbún-
ingi, hún vekur ekki nándar
nærri eins mikla samúð í sín-
um venjulegu fötum, og hún
er öllu ósvífnari á svipinn. Það
eru engar smáupphæðir, sem
hún hefur grætt á „starfsemi“
sinni. Hún býr í skrautlegri í-
búð, á einungis fáa. en mjög
nána vini. sem notið hafa góðs
af arðinum af síðustu kveðju
Önnu með henni.
Og það hefur getað haldið á-
fram í svona mörg ár, vegna
þess að karlmennirnir hafa
næstum allir þekkt einhverja
„Önnu“ í tilhugalífinu; og af
því að konur eins og frú Ris
eru afar fágætar.
F.NDIIt
Til fastra kaupenda
Eftir að byrjað var að prenta siðasta hefti 1950, var ákveðið að láta það gilda
fyrir sept-—des. (fjóra mánuði), í stað sept.—okt. cins og fyrirhugað var. Föst-
um kaupcndum er pvi bcnt á, að á titilsíðu hcftisins á að standa sept.—des. 1
stað sept. og okt. A forsiðnnni er þetta hinsvegar rétt.
50.
REIMIUSRJTTO