Heimilisritið - 01.01.1951, Qupperneq 60

þig hingað, að þú yrðir mín. Ef þú nú
vilt vcrða mfn af frjálsum vilja, sannar
þú þar mcð, að þú hefur ekki ætlað að
leika með mig“.
,,Nei — nei!“ hrópaði Joan og hrinti
honum frá sér, er hann reyndi að vefja
hana örmum aftur. „Þú hefur gabbað
mig! Þetta voru lævísleg svik! Ef þú
vogar að þröngva mér, Hilary Sterling,
ef þú vogar þér það, frem ég sjálfs-
morð!“
„Ég verð að hætta á það“, sagði Hil-
aiy. „Heldurðu að þú getir Ieikið með
mig nú, eins og þú gerðir áður, nú þeg-
ar þú ert orðin konan mín?“
„Ég er ekki konan þín, og ég . . .
hef . . . heldur ekki leikið mér að þér!“
sagði Joan stamandi og alveg ringluð.
„Ef þú hefur ekki leikið með mig,
þá elskarðu ntig“, svaraði Hilary. „Þú
ert konan mín, alveg á jafn löglegan
hátt og þó við hefðum verið gefin sam-
an í St. Páls kirkjunni í London. Og
eitt ætla ég að scgja 'þér, Joan, þér til
viðvörunar. Það er hættulegt fyrir kon-
ur hér að setja sig upp á móti eigin-
manni stnum og herra“.
„Þú hræðir mig ekki með ógnunum
um ofbeldi, og ég ntun aðeins hata þig
meira ef þú hagar þér cins og villimað-
ur. Ég viðurkenni þig aldrci sem eigin-
mann minn eða herra — aldrei, skil-
urðu það — aldrei að eilífu!“
Joan lét þcssi hreystiyrði fjúka, en
með sjálfri sér var hún hrædd og sá
hvað varnarlaus hún var.
„Þú elskar mig, en þorir ekki —“
vitnaði Hilary aftur. „Á ég að tala ást-
arorðum til þín aftur og fá þig til að
verða blíða og auðsveipa ambátt mína.
Það eni aðeins fáar mínútur síðan þú
varst að því komin að gefast upp fyrir
mér og bæta það, sem þú hefur áður
brotið mcð því að leika þér að ástinni.
Þú verður að venjast þeirri hugsun að
þú ert mín, elskan mín. Ég elska þig,
Joan“.
Hann kastaði sígarettunni um leið og
hann sagði þctta og lagði hendurnar á
axlir Joan. Hún reyndi aftur að strit-
ast á móti, en tök hans urðu fastari.
„Slepptu mér — slepptu mér!“ stundi
hún, þcgar Hilary tók hana í faðm sinn,
þrátt fyrir mótspyrnu hennar.
„Ég sleppi þér aldrei framar, ekki
hérna megin grafar!“ sagði Hilary. „Þú
crt mín, mín!“
Hann lyfti Joan upp í arma sína og
bar hana inn í húsið og þaggaði niður
mótmæli hennar með kossum.
„Voru mótmæli þín aðeins ný teg-
und af daðri, Joan?“ spurði Hilary um
leið og hann setti hana niðnr og beygði
sig niður að henni. „Vissirðu að mót-
spyrna myndi aðeins gcra mig enn á
áfjáðari í að ciga þig?“
Joan svaraði ekki. Hún gat ekki svar-
að. Allt mótstöðuafl hennar virtist vera
fjarað út. Hilary kyssti hana aftur, á-
stríðufullt, og kossar hans örvuðu hjart-
slátt hennar og koniu henni til að end-
urgjalda kossa hans, og hönd hennar
strauk blíðlega um höfuð hans. En með
því að taka á því sem hún átti til, átt-
aði hún sig og hrinti honum frá sér.
Hann reis á fætur og sleppti henni.
Andartak stóð hann eins og hann væri
að bíða eftir einhverju. Svo sneri hann
sér á hæli og gekk út úr stofunni, en
Joan lét fallast f hægindastólinn.
Eftir litla stund settist hún upp í
Stólnum og fór að hugsa sitt ráð. Hún
58
HEIMILISRITIÐ