Heimilisritið - 01.01.1951, Qupperneq 62

loan rak ósjálfrátt npp óp, og sneri sér
snögglega viS.
í það, opnaði hún dyrnar og læddist á
tánum inn í setustofuna, sem var að
hálfu leyti uppljómuð af tunglsljósi.
Hún læddist að svefnherbergisdyrum
Hilarys. Þar stanzaði hún og hlustaði.
„Ég cr mjög hreykinn", hljómaði
rödd Hilarys fyrir aftan hana, og Joan
rak ósjálfrátt upp óp, og sneri sér snögg-
lega við.
Joan hafði ekki tekið eftir Hilary,
sem setið hafði í hvíta stólnum úti á
svölunum, en hann hafði heyrt hana
korna út úr herbergi sínu og þá Iæðst
inn í stofuna til hennar.
„Fyrirgefðu, kæra, ef ég hef gert þér
hverít við“, bætti hann við og lagði
arminn utan um Joan. „Þetta var meira
en ég þorði að vona, Joan. Eg bjost
ekki við að þú kæmir sjálfviljug að dyr-
um mínum, eftir að hafa áður hrint
mér burtu frá þér. Ég er glaður yfir,
að þú skyldir hlýða raust ástannnar.“
„Nei, nei, ég —■ ég var alls ekki á
leið til herbergis þíns“, stamaði Joan.
„Ég — ég var bara að hlera eftir því,
hvort þú svæfir, — og —• og —
„Og þá fannstu, þér til ánægju, að
brúðgumi þinn beið glaðvakandi“, sagði
Hilary, þegar hún þagnaði hálfringluð.
Hann dró hana að sér um leið og
hann sagði þetta og reyndi að kyssa
hana, en Joan streittist á móti.
„Nei, nei, ég vil ekki að þú kyssir
mig“, stundi hún. „Það var aðeins ætl-
un mín að sleppa í burtu frá þér. Ég
ætlaði að strjúka. Slepptu mér!“
„Alltaf sami þráinn og sami leikara-
skapurinn", sagði Hilary og hló glettn-
islega, um leið og hann dró hana að
sér og kyssti hana. „Ætlastu til þess
að ég trúi því, að þú hafir komið hing-
að inn, af þvf þú vildir losna í burtu
frá mér? Játaðu nú að þú berjist á móti
mér, af því að ég sagði áðan að mót-
spyrna eggjaði mig einungis. Játaðu nú
að þú óskir að verða mín“. (Framh.)
60
HEIMILISRITIÐ