Heimilisritið - 01.02.1951, Qupperneq 44

„Ég myndi eldci sofa við hlið-
ina. á þessari hræðilegu trekt aft-
ur, þó þú byðir mér allt, sem
þú átt, fyrir það“.
Dacre hló ofurlítið’.
„Ég bjóst við, að þetta yrði
óróleg nótt, en hafi ég skotið þér
skelk í bringu, hefur þú svipt
mig svefnró í staðinn, því að það
var ekki þægilegt að heyra þig
æpa svona klukkan tvö að næt-
urlagi; og ef mig grunar rétt, hef-
ur þii orðið sjónarvottur að
hryllilegum atburðúm“.
„Já, það voru sannarlega
hryllilegir atburðir“.
„Vatnspíningur, þriðju gráðu
yfirheyrsla, eins og það var
nefnt á dögum sólkonungsins.
Þoldirðu það til enda?“
„Nei, guði sé lof, ég vaknaði
áður en það byrjaði fyrir al-
vöru“.
„Gott fyrir þig, ég þraukaði
af þriðju fötuna. Já, þetta er
gömul saga, allar söguhetjurnar
eru löngu rotnaðar í gröfum sín-
um, svo það skiptir nú litlu máli,
hvernig þær létu lífið'. Þú hefur
líklega enga hugmynd um hvað
það var, sem þú sást?“
„Glæpakvendi, sem beitt var
vatnspíningu. Glæpir hennar
hljóta að hafa verið óttalegir, ef
þeir hafa verið í réttu hlutfalli
við það, sem hún varð að líða
fyrir þá“.
„Já, það getum við huggað
okkur við, glæpir hennar voru í
hlutfalli við refsinguna. Það er
að segja, ef tilgáta mín um, hver
konan var, er rétt“.
„Hvernig getur þú vitað, hver
hún var?“
I stað þess að svara tók Dacre
gamla skinnbundna skræðu ofan
úr hillu.
„Við skulum heyra hvað þessi
bók segir. Þá getur þú sjálfur
dæmt um, hvort ég hef leyst þá
gátu, eða ekki. Jæja: „Vanginn
var leiddur f\TÍr Stórráðið og
þingið, sem var æð'sti réttur, á-
kærð fyrir morð á monsieur
Dreust d’Aubrav, föður liennar,
og einnig fyrir að hafa myrt tvo
bræður sína. Það virtist næstum
ótrúlegt, að hún hefði framið
þessi illræðisverk. því að hún
var að sjá lítil, góðleg kona með'
ljóst hár, slétt enni og mjög ljós-
blá augu. Rétturinn sannfærðist
þó um sekt hennar og dæmdi
hana til að þola þriðju gráðu vf-
irheyrslu, því að hann vildi fá
hana til að ljósta upp um sam-
sektarmenn sína. Því næst
skvldi henni ekið til Place de
Greve, þar sem hún skyldi háls-
höggvast og síðan brennast, en
öskunni dreift fyrir vindi“. Dag-
setning þessarar frásagnar er 16.
júlí 1667“.
„Það er merkilegt“, sagði ég,
„en ekki full sönnun. Hvernig er
hægt að sanna, að þessar tvær
42
HEIMILISRITIÐ