Heimilisritið - 01.01.1955, Blaðsíða 3

050
JHeÁ
HEIMILISRITIÐ
JANÚAR 13. ÁRGANGUR 1955
Úrvalssaga eftir
HOVHANNES THAMUNJAN
í þýðingu Leifs Haraldssonar
VIÐ VORUM heil hersing,
krakkarnir í þorpinu. Og við
héldum vel hópinn.
Við höfðum engan skóla að
hugsa um, engar lexíur, engar
kennslustundir. Við lifðum við
fullkomið frjálsræði og bara lék-
um okkur. Og hvað við lékum
okkur, hvað okkur kom vel sam-
an, og hvað við héldum hópinn!
Ef maður varð soltinn, þurfti
ekki annað að gera en að hlaupa
heim, hrifsa sér brauðsneið og
ostbita í eldhússkápnum og
hendast síðan út til hinna aftur!
Á kvöldin vorum við vön að
safnast saman og segja hvert
öðru sögur eða gera eitthvað
annað okkur til gamans.
Ég átti leikbróður, sem Nesú
hét. Hann kunni kynstrin öll af
sögum, já, það voru engin þrot
né endir á sögunum, sem hann
kunni.
Á tunglskinsbjörtum sumar-
nóttum gátum við setzt í hvirf-
ingu á einhverri garðsflötinni og
horft heilluð á Nesú, sem ljóm-
aði 1 framan af frásagnargleði.
Hann sagði frá eldöndunum, frá
fuglinum Fönix og frá ríkjum
ljóss og myrkurs-----—
— Góði Nesú, segðu okkur
söguna af blinda kónginum —
segðu okkur frá páfagauknum
— segðu okkur söguna af hinum
hárlausa og skegglausa -------
En hvað sem því nú olli, þá
LANOSBÁ'ÁSÁi'N i
202589
ÍSLANDS