Heimilisritið - 01.01.1955, Blaðsíða 14

maðurinn, sem þér leitið að.“ í
sama bili kippti hann gleraugun-
um af Ross.
Murdoch bölvaði og í sama bili
glampaði á eitthvað í hendi
hans. Judy rak upp óp og kall-
aði:
„Frændi . . . hann skýtur
hann.“
Hún þaut upp stigann á næstu
hæð með Flanagan á hælum sér.
Hún opnaði dyrnar gegnt stig-
anum og Flanagan sá inn í
svefnherbergi með hvítum
gluggatjöldum. Inni sat roskinn
maður, bundinn á stól, en annar
maður, feitur með rottuandlit,
stóð yfir honum með skamm-
byssu í hendi. Hann sneri sér
við, Flanagan sá hann taka í
gikkinn, en ekkert skot kom, og
í næstu andrá réðist Flanagan á
hann.
Afbrotamennirnir voru leiddir
út í bílinn, sem Murdoch hafði
komið í ásamt tveim af mönnum
sínum. Þriðji maðurinn, sem var
með í förinni, var inni í setu-
stofunni, þar sem Murdoch skrif-
aði skýrslu.
Judy skýrði frá því, að
snemma um morguninn hefði-
hún farið fram í eldhúsið. Hún
hafði strax tekið eftir, að þar
höfðu verði óboðnir gestir, en
áður en hún fengi tíma til að
aðgæta nánar, hafði hún fundið
byssuhlaup við bakið á sér og
fengið hastarlega skipun um að
vera róleg. Það voru tveir menn
— flóttafangamir, og þeir höfðu
hótað að skjóta frænda hennar,
ef hún gerði ekki það, sem þeir
sögðu henni.
Frændi hennar, sem var blind-
ur, hafði verið fluttur upp í
svefnherbergið og bundinn, og
þar stóð annar afbrotamaðurinn
vörð yfir honum. Blinda hans
hafði veitt afbrotamönnunum
hugmynd — annar þeirra tók að
sér hlutverk hans og lézt vera
blindur, ef svo skyldi fara, að
lögreglan kæmi. Judy hafði skil-
ið af samtali þeirra, að þeir
hefðu í hyggju að dvelja um
tíma í húsinu og fara ekki fyrr
en lögreglan hætti leitinni á
þessum slóðum.
„Hvernig og hvenær uppgötv-
uðuð þér, að maðurinn í hæg-
indastólnum var ekki sá, er hann
þóttist vera?“ spurði Murdoch
Flanagan.
Flanagan svaraði brosandi:
„Ég skaraði í arininn og var
svo óheppinn — eða réttara sagt
heppinn — að glóandi kolamoli
hraut fram á gólfið. Þá sá ég,
að maðurinn í hægindastólnum
kippti ósjálfrátt til fótunum —
sem hann hafði teppi um ■— en
ef hann var blindur, hvemig gat
hann þá vitað, að glóðin var
12
HEIMILISRITIÐ